KKTC kendi ekonomik programını hazırladı dedik ya.
Hatta bu bir ilk diye de altını çizdik.
Maalesef bu paketten KKTC de haberi olan yok.
Hangi bürokratlar, hangi akademisyenler, iş dünyasından kimler?
Önce halkınıza anlatın.
Önce Meclisinize getirin.
2014 de yapılacak seçimler nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın yeni hükümet bu programla yüzleşecek.
Mutabakat arayın.
Tam bir muamma.
Hele de hem Milletvekili, hem eski Sağlık bakanı, hem Başbakan adayı Sayın Ahmet Kâşif benim de haberim yok derse varın gerisini düşünün.
Nerede muhalefet, sivil toplum örgütleri onların görüş ve önerileri?
Bir eksikliğimiz varsa lütfen aydınlatın.
Aslında manşet güzel.
“Ekonomik programımız KKTC halkının eseridir”
Her şeye rağmen uygulanmaya çalışılan, sosyal öfkelere sebep olan bir önceki paketten sonra bakalım bu yeni paket günlük hayatımıza nasıl bir renk katacak.
O paket ki hükümetin en iyi icraatı olarak gösteriliyor.
O paket ki ülkedeki her şeyin önüne geçmiş.
O paket ki uygulanması Ankara’nın arzusu bizimde tek hedefimizdir diye nutuklara konu olmuş.
O paket ki ülkedeki istikrarı var etmiş ve de bu istikrarın devamı dilenmiş.
Olacak olan belli.
Kemerler daha da sıkılacak.
Hükümetin üç Bakanı Sayın Atun, Sayın Hamza Ersan Saner ve Sayın Ünal Üstel Türkiye hükümet yetkilileri ile görüşmeler yaptılar.
Bu görüşmeler yapıldı ama ekonomi ile ilgili başka gelişmeler de yaşandı.
İzmir Ticaret Odası üyeleri KKTC’ye gezi düzenlemek için talepte bulundular.
Bu talep İzmir Ticaret Odası Meclisi tarafından reddedildi.
İzmir Ticaret odası Başkanı çok ticari bir gerekçeyle bu talebi reddetmiş “Biz üç kere güney Kıbrıs’a ziyaret yaptığımız gibi, üç kere de kuzey Kıbrıs’a ziyaret gerçekleştirdik”.
Yani fazlasına gerek yok.
Bu açıkça torpile, taraf tutmaya girer.
Paranın dini imanı, vatanı, milleti olmaz.
Mesela; Yunansitan ve Türkiye turizmde ortaklık yapacak.
Teklif Yunanistan’dan.
Hedef Ortadoğu, Çin ve Hindistan’dan gelecek bir milyon turisti Yunan adalarına Türkiye üzerinden ulaştırmak.
Ortak fayda da, ortak nokta.
KKTC’nin disiplin için pakete ihtiyacı vardır.
Ama bu parasal anlamdan çok düzen, sistem, uygulama ve denetim anlamında olmalıdır.
Devletin giderlerinin azalmasıyla yakalanan bir istikrar ancak devletin kendisine yarar.
Gideri azaltacaksınız ama her alanda kaliteyi de azaltıyorsunuz.
Bazı hizmetleri yapmak için paketlere gerek yok.
Düzen, sistem ve program çok şeye yeter.
Namık Kemal Lisesi.
En eski liselerimizden.
Tamirat sebebiyle açılamadı.
“Şantiyeye girmek tehlikeli ve Yasaktır” hesabı.
Pazartesi tekrar bir uğrayın.
Olmadı yan taraf taşındık diye bir not da bulabilirsiniz.
Eğitim değil, ticaret.
Kitap eksik, öğretmen eksik.
Hatta öyle bir laçkalık yaşanıyor ki bazı okullarda sınıfını, nakil olduğu okulunu beğenmeyen öğretmenler okula gitmiyor.
Derslere Müdür muavinleri hatta okul Müdürü giriyor.
Ara eleman yetiştirecek yeni bir okul.
“Çıraklık ve Yetişkin Eğitim Merkezi”.
Sekiz yüz öğrenci var.
Öğretmen yok.

Bugün okullarını açamayan bir devletten söz ediyoruz.

Bugün insanları ekonomik sorunlardan dolayı canına kıyan bir devletten söz ediyoruz.

Okulları talan edilen, soyulan, suç oranı artan çeşitlenen ve lay lay lom havasında yönetilen bir devletten söz ediyoruz.

Bütçeyi disipline edin etmesine ama ülkede gün ve gün dağılan, bozulan disiplin hiç akıllara düştü mü?