Bugün bu köşeyi doldurmak için birçok konu vardı.
Özellikle siyasi gelişmelerle ilgili ve tabi ki Ulusal Birlik Partisinin bitmek bilmeyen kurultay sürecine yönelik sayfalarca yazı kaleme alınabilirdi.
Ama bugün için kendi adıma artık yeter diyorum.
Bugün köşemde KKTC Başbakanı Sayın İrsen Küçük’ün imzasını taklit etme yani sahtecilik yapma olayıyla bağlantılı olan hatta Sayın Küçük’ten özür dileyen Kamu Hizmeti Komisyonu eski sınav işleri müdürü Emir Hüseyin Emirkanı’nın “özrünü” yorumlayabilirdim mesela.
Ya da mahkemenin İrsen Küçük aleyhine verdiği kararı da yazabilirdim.
Bu noktada şu soruyu kendi kendime defalarca sordum;
Bunları yazmayı istiyor muyum?
Açıkçası hiç içimden gelmedi.
Tek düşündüğüm;
Bunların bu topluma ne faydası var?
Bu sorunun cevabı açıktır.
Bunların bu topluma hiçbir faydası yok.
Sadece bu toplumun sorunlarının bu köşede yeri vardır.
Ve aslında tek amacımız budur.
Elimde iki belge var.
Bu belgeler Kıbrıs Türk Engelliler Federasyonu ve Kıbrıs Türk Görmezler Derneği Başkanı Sayın Derviş Yücetürk tarafından elime ulaştırıldı.
Sayın Yücetürk ile daha önceden bir söyleşi sözümüz vardı.
Ve yarın bu söyleşiyi de okuma imkânı bulacaksınız.
Bu ülkede beş bini aşkın engelli insanımız var.
Aileleri ile beraber düşündüğünüzde yirmi bin civarı insandan oluşan bir kesimden bahsediyoruz.
Bu önemli bir güçtür.
Sayın Derviş Yücetürk artık hakkımızı arayacağız, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyor ve ekliyor “Gücümüzü göstereceğiz”.
Söylediğim gibi bu konunun daha detaylı halini Sayın Yücetürk ile yaptığımız söyleşide okuyacaksınız.
Ben elimde bulunan iki belgeden yola çıkarak engelli insanlarımızın beklenti ve taleplerini bu köşeden bir kez daha ilgililere duyurmak istiyorum.
11.05.2012 tarihli bir belge;
Muhatap;
KKTC Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı.
Konu;
Kıbrıs Türk Görmezler Derneğinin, Rauf Raif Denktaş Görme Engelliler Özel Eğitim Okulu ile ilgili talepleri.
1-Özel eğitim merkezlerinde görevli bulunan görme engellilerle ilgili iki öğretmeninde sınıf öğretmeni olarak görme engelliler okuluna transfer edilmeleri.
2-Okulun temizlik işlerini yürüten çalışanın okul kadrosuna temizlik elemanı olarak alınması.
3-Bilgisayar sınıfına uzman bir bilgisayar öğretmeninin atanması.
4-Müzik sınıfına uzman bir müzik öğretmeninin atanması.
5-Modelaj el işleri sınıfına uzman bir öğretmenin atanması.
6-Atatürk Kültür Merkezindeki sesli kütüphanenin Rauf Raif Denktaş Görme Engelliler okuluna nakledilmesi.
7-Görme engelli çocukları okul ve okullara taşıyacak bir servis aracının acilen dernek binamıza sağlanması.
8-Uzaktan gelen çocuklarımız için okul yurt bölümünün açılması adına gereğinin acilen yapılması.
Yukarıda sıraladığım bu talepler Kıbrıs Türk Görmezler Derneğinin okul için istekleri.
Bu istekler yanında Kıbrıs Türk Engelliler Federasyonunun Devlet ve hükümet yetkililerinden de daha genel anlamda beklentileri söz konusu.
Bunlarla ilgili 02.11. 2012 tarihli bir başka belgede bu istekler şöyle sıralanmış;
1-Meclis başkanlığınca resmi gazetede yayınlanan yeni dernekler yasa tasarısının ivedilikle meclis genel kuruluna sunularak yasallaşmasının sağlanması.
2-Engellileri koruma rehabilite ve istihdam yasası ile tüzüklerin günün koşullarına göre düzenlenmesi.
3-Girne Karakum da 18 yaş üstü engelliler rehabilitasyon merkezinin tüm ada çapındaki engellilere 24 saat hizmet verecek düzeye getirilmesi için gerekli koşulların sağlanması.
4-Engelli kriterlerinin belirlenmesi için yeni bir değerlendirme tüzüğünün oluşturulması.
5-Özel eğitim okullarına ulaşım sorununu çözecek servislerin konulması.
6-Engelli istihdamlarının öncelik verilmesi.
7-Engelli vatandaşların ulaşım, dolaşım ve erişim sorunlarının çözülmesi.
8-KKTC Meclisinden geçen BM Engelli hakları bildirgesinin uygulanması.
9-Devletten engelli maaşı veya sosyal yardım alan engellilerin elektrik, su ve benzeri giderlerden muaf tutulması.
10-toplu taşımacılığın olmamasından dolayı, engellilerin gümrük, kdv ve fonlardan muaf tutularak motorlu araç ithal hakkının sağlanması.
11-Lefkoşa da kurulacak olan 18 yaş üstü rehabilitasyon merkezine devlet tarafından gerekli eleman ve maddi katkının sağlanması.
12-1985 yılında Bakanlar Kurulu kararı ile K.T. Görmezler Derneğine tahsis edilen taşınmazların tapularının devredilmesi.
13-İşitme ve konuşma engelliler için TV kanallarında özel haber programlarının yayınlanması.
14-Zaman içinde engelli konuma düşen veya belli bir sebeple maaşları durdurulan engelli insanların Sosyal Hizmetler Dairesi tarafından verilen hastane kartlarının geçerliliğinin sağlanması.
Görüldüğü üzere tüm bunlar zor veya imkânsız talepler değil.
Sadece insanca yaşamın olmazsa olmazları.
Talep edenler ülkenin engelli insanları.
Bu talepleri karşılayacak olanlar ise ülkenin yöneticileri.
Bu noktadan sonra bana düşen bir çağrı yapmak ve adını da “biraz duyarlılık” koymak.
