“ Akşam yine akşam yine akşam…
Bir sırma kemerdir suya baksam
Akşam yine akşam yine akşam
Göllerde bu dem bir kamış olsam”
der, Ahmet Haşim… “ Bir Günün Sonunda Arzu” isimli şiirinde. (1921)
Nice şair gelip geçmiştir de, akşamı -bana göre- hiçbiri bu kadar hüzün dolu anlatamamış; bu kadar güzel anlam katamamıştır akşama…
Akşamlar gerçekten de HÜZÜN doludur. Ömrün son demleriymiş gibi bir duyguya kapılırız…Sokaktaki sesler azalır, kapı önünde oyun oynayan çocuklar evlerine gider… Ortalık ıssızlaşır… Kapanır birer birer kapılar… Sokak lambaları yanar… Evde buluşma zamanıdır şimdi, yorgun dizler molada…
Günün telaşı, hengamesi biter… Güneş batmıştır, guguk kuşları son çağrılarıyla uykuya dalar… Serçeler yuvalarına döner… Bir gece kuşu çığlığında, siyah şalını omzuna alır gece… Ucu ile dağları, ağaçları yavaşça örter… Dokunduğu her yer uykuya dalar…
GÜZELÖTESİ
Güneş son kez baktı kızıl anahtar deliğinden
(O muydu dışarıda kalan, biz miydik?)
Sonra eyvallah çekti mor bir tebessümle
Gök geçirdi sırtına eflatun kaftanını
Şarabi derken, menekşede kıldı karar

Güzelötesi ışıkları akşamın
Bu morguvan deniz
Gittikçe tedirgin ediyor beni
Ben
Işıkları sık sık kesilen şu garip şehir
Gönlü kırılmış leylaklarım
Kıpkırık tayfımın olanca başdönüşüyle
Hohluyorum göğü
Cennet güzeldir
Güzellik cehennem…
ALOVA
Sevgili ALOVA’nın kaleminden dökülenler, tıpkı bir ressamın fırçasından çıkan resimler gibi değil mi? Hayran olmamak elde değil... O renkleri gören göz, hissettiklerini anlayan yürek onun dünyasına sevgiyle adım atar. Şairler, bizim görmediklerimizi görendir… Duyup da anlatamadıklarımıza tercüman olurlar…
AKŞAM MUSİKİSİ
Kandilli’de, eski bahçelerde
Akşam kapanınca perde perde
Bir hatıra zevki var kederde.

Artık ne gelen, ne beklenen var
Tenha yolun ortasında rüzgar
Teşrin yapraklarıyla oynar

Gittikçe derinleşir saatler,
Rikkatle, yavaş yavaş ve yer yer
Sessizlik daima ilerler.

Ürperme verir hayale sık sık
Her bir kapıdan giren karanlık,
Çok belli ayak sesinden artık.

Gözlerden uzaklaşınca dünya
Bin bir geceden birinde güya
Başlar rüya içinde rüya.
YAHYA KEMAL BEYATLI
Akşam deyince, her nerede zamandan söz edecekseniz akla Yahya Kemal gelir… İstanbul aşığı şairimiz, İstanbul’un -neredeyse- her semtine şiir yazmıştır. Gece onun dilinde de ürpermelere yol açar… Gündüz, aklınıza korkuyu hiç getirmediğiniz bir yolda, gece yürümekte zorlanırsınız. Etrafınızı saran gece, uzayan ve devleşen gölgeler, aklınıza korkunç hayaller getirir… Göz erimi (gözünüzün ulaşamadığı yerler) azaldıkça korkularımız başlar… Kendini koruyamama, kollayamama tedirginliği…

AKŞAMIN ŞARKISI
duy!
Gün sona erdi…
Akşam şarkı söylüyor
Ağaçlara, dağlara
Güneşi uğurlarken…
Sen
Ey büyük yaratıcı!
Hani kocaman fırçan
Daldır bakalım hercai moruna
Boya gökyüzünü…
Yıldızları davet etmeyi
Unutma ama…
AYŞE TURAL
Akşam saatleri aslında bana huzur veren saatlerdir. Her tarafı çiçeklerle bezeli balkona oturduğumda, servilerdeki yuvalarına dönen kuşları seyrederim… Beşparmaklara ağır ağır gecenin tülü inerken, alev ağacı da yavaş yavaş karanlığa gömülür… Her yaprağın, her çiçeğin rengi solar… Gökyüzü kızıldan mora, mordan siyaha yol alırken yıldızlar tek tük göz kırpmaya başlar…
O saatlerde ZAMAN eteğini yavaşça sürüyerek geçer yanımdan… Gülümseyerek… Yaseminin kokusu gecetütenle karışır, gelir dizimin dibine oturur… Sokak lambalarıyla birlikte bahçenin lambaları da yanar… Yürüyüş yolu aydınlanır… Örtülen kapı sesleri,açık pencerelerden gelen yemek kokularıyla buluşur… Benim için mutluluk saatleridir… Az sonra ağaçların arkasından portakal rengi ay yavaşça yükselir… Başımı gökyüzüne kaldırırım. Bu güzellikleri armağan eden Yaratan’ıma şükrederim…

RİNDLERİN AKŞAMI
Dönülmez akşamın ufkundayız. Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Geçince başlayacak bitmeyen sükunlu gece.
Guruba karşı bu son bahçelerde, keyfince,
Ya şevk içinde harab ol, ya aşk içinde gönül!
Ya lale açmalıdır göğsümüzde yahut gül.
YAHYA KEMAL BEYATLI
Yahya Kemal’in şarkı olarak bestelenmiş pek çok şiirinden birisidir bu da… Yaşamın sona erişini, dünyadaki rolümüzün bittiğini hatırlatan dizeler… Biraz içli, biraz gözyaşı kokulu… Yaşadığın her anın keyfini çıkar demek ister, bir yandan da…

YILDIZLARDA UYKU
Şehre çöken karanlık
Sokakta bir adam gördü.
Kattı adamı önüne,
Evine götürdü.

Adam dinlendi biraz,
Sofraya oturdu.
Yemeklerini yediler,
Annesi çocuğu yatırdı.

Şehre çöken karanlık
Her gece başucunda,
Yalnız korkan çocuğa
Masallara anlatırdı.

O gece garip bir şey oldu:
Karanlık uzandı göğe,
Gökten bir yıldız aldı,
Odaya getirdi.

Boşlukta dönen yıldız
Işık ışık bölündü,
Renkli maytaplar gibi
Çocuğun üstüne döküldü.

Çocuk hemen uyudu,
Uykusunda güldü.
BEHÇET NECATİGİL (Varlık, 1 Mayıs 1953)
Behçet Necatigil, Türkçesine aşık olduğum, diline hayran olduğum, söyleyişini sevdiğim şair… Sadeliği ile şiirlerine en güzel süsü veren şairidir o… Konuşur gibi, pınardan akan su berraklığında temiz sözcükler kullanır şiirinde… Şiirde ne işi var dediğin her şey, tıpkı Orhan Veli gibi, şiirin baş köşesine kuruluverir… Kurulur da asla yerini kimselere vermez…
HÜZÜN AKŞAMLARI BAŞLAR
Hüzün akşamları başlar
Gecenin tülü örterken evren,
Yalnızlığımda üşürüm
Gece kuşu çığlığında bir yürek atar
Kendi kendime sarılırım
Hüzün akşamları başlar…

Birer birer
Kapanır kapıları seslerin
Bir burukluk
Bir kırıklık
Bana kalır güceniklik
Hüzün akşamları başlar…

Titrek mum ışıkları
Olmayanı çağrıştırır
Gölgeler devleşir
Yalnızlık
Ta içime yerleşir
Hüzün akşamları başlar
Bir damla gözyaşı
Yol alır yüreğime…
AYŞE TURAL

Bazen de hüzün çöreklenir içimize, belli mi olur… O zaman da halimiz böyle olur… Dizeler anlatıyor zaten… Yalnızlık çığlık çığlığa olunca ister istemez, ardından gözyaşı peşine düşüyor…
SEVGİYLE KALIN EFENDİM…YAŞAMA SEVİNCİNİZ YÜREĞİNİZDEN HİÇ EKSİLMESİN…
Ayşe Tural/ 3 Ağustos 2013/ Girne