Bugün “15 Ekim Dünya Beyaz Baston ve Güvenlik Günü…”
Görme engellilerin sorunlarının gündeme getirilmesi açısından faydalı olduğunu düşünmek istesem de bu günlerin son derece ikiyüzlü olduğunda ısrarcıyım.
Yaşlılar Haftasında da böyle, anneler gününde de böyle, kanser haftasında da böyle…
O günün coşkusuyla “engelsiz şehir, yeniden dünyaya gelmiş hissiyatlı huzurevi, en mutlu kadın sığınma evleri, en şahane hastane” sözleri veren, janjanlı sloganlarıyla hayran bırakan, hizmet vaadinde sınır tanımayan yetkiler, üç gün sonra söylediklerini unutur. Ta ki bir dahaki seneye kadar…
Mangalda kül bırakmayanların ülkesidir KKTC…
Hiçbir şeye “hayır” demez kimse…
Ama yapmaz…
Bir ülkenin gelişip gelişmediğini öğrenmek için öyle uzun boylu istatistikler ve araştırmalar yapmaya gerek yok, sadece kadınlarına, çocuklarına ve engellilerine baktığınızda notu veriyorsunuz.
Bir ülkede çocuklar, kadınlar ve engelliler mutluysa o ülke yaşanır bir ülkedir.
Ne yazık ki, çocuklar ve kadınlar için yaşanır bir yer olan KKTC, engelliler için hiç de cazip bir yerleşim yeri değil.
Bırakınız sarı çizgileri, birçok işyeri ve restoranda rampa bile yok.
Fazla uzağa gitmeye gerek yok, Türkiye bu konuda hayli aşama kaydetti. 2013 yılında uygulamaya giren ancak 2014 yılı itibariyle zorunlu hale getirilen yasa gereği, tüm kamusal alanların görme engelli bireylere yönelik yeniden düzenlenmesi zorunlu hale getiriliyor. Bu kapsamda, tüm resmi kurumlarda, alışveriş merkezleri ve özel hastaneler de dahil tüm umuma açık bina içlerinde, sokaklarda ve ulaşım ağlarında tüm tabelaların ve yönlendirme sistemlerinin görme engelli bireylerin kullanımına göre yeniden düzenlenmesi söz konusu. Bu kapsamda, İstanbul’da tüm ulaşım ağlarında ve şehrin birçok kaldırımında hissedilebilir yüzeylerin üretimini ve yerleştirmesini yapmış, bina içlerinde Braille alfabesi ile hazırlanmış yönlendirme tabelalarının geniş çapta uygulamasını gerçekleştirmiş.
Braille alfabesi basılmış yönlendirme levhalarının yanı sıra, hissedilebilir zemin yüzeyleri, görme engellilere yönelik özel yapılmış telefon istasyonları, tekerli sandalye kullanan bedensel engelli bireylere yönelik çeşitli istasyonlar, kiosklar, kabartma baskılı haritalar, kamusal alanda kendilerine özel ayrılmış alanlara erişimlerini sağlamaya yönelik birtakım materyaller,görme engellilerin yaşamını kolaylaştırmakla kalmıyor, yaşama dahil ediyor.
Zaten Avrupa ülkelerinin çoğunda, gözü görmeyen bir kişi, bastonuyla sarı tırtıklı şeridini takip ederek çarşıda gezebiliyor, yaya geçitlerinden karşı karşıya geçiyor, tramvaya, metroya, otobüse biniyor.
Görmemenin sıkıntısını asgariye indiren devlet, iş imkanları konusunda da hayli destek oluyor görme engelliye…
Şimdi hükümet, “bütçe” diyecek biliyorum ama KKTC’deki görme engellilerin isteği yerine getirilemeyecek bir şey değil.
Bütçe bahane yani. Zira TC Yardım Heyeti tüm güzel projelere destek veriyor. Önemli olan bu projeyi götürecek ya da engelliyi hatırlayıp, engelliye yönelik projeyi önem sırasında üstlere koymak.
Özetle vizyon…