Değerli okurlar.
Bugün pazar.
Dilerseniz.
Bugün ibretlik içeren bir konuyu, ele alalım.
Yazımızda.
Adam ve adamlığı, irdeleyelim.
Bir insanın, adam olup olmadığı, halkın, o kişi için vereceği, değer yargısı ile ölçülür.
Halk içinde.
Seviliyorsa.
Sayılıyorsa.
Halk için çalışıyorsa.
Halkla ağlayıp.
Halkla gülüyorsa.
Halk indinde o kişi, adam sayılır.
Yok eğer.
Bu vasıflara sahip değilse.
Sırf parası.
Elde ettiği, makam sayesinde.
Kişi, kendini, adam zannediyorsa.
Kendini adam görüyorsa.
Beyhude gayret.
Beyhude umut.
Ne demişler:
Bir insanın, adam olduğunu anlamak için.
“ Para, makam ver. Adam olup olmadığını anlarsın.”
Ne kadar güzel bir cümle.
Bu genellemeyi yaptıktan sonra.
Ülkemizdeki.
Özde adam tipleri ile.
Sözde adam tiplerine, bir bakalım.
Bizde, özde adam veya adamlık.
Her hali ile “adam tütene“ halk adam gözü ile bakarak.
Takdirini yapar.
Bu adam tütme tabiri, halkın kişilere yaptığı yakıştırma.
Özde adam değil de.
Sözde adamlar için, ise:
“Hade yahu. Bu adam bile tütmez” derler.
İşte bu adam tütmeyenler.
Ceplerinde, biraz para görürler.
Bir de altlarına, makam koltuğu konulursa.
Kendilerini, adam bir yana.
Büyük adam, görürler.
Ne bilsinler ki.
Halk bu gibilere.
Adamlık bir yana.
“Adam bile tütmez“ yakıştırmasını derhal yaparlar.
Para ve makam ile kendini adam görenler.
Sadece.
Makam koltuğu, altlarından kayınca.
Tokat yemişe dönerler ve bu şaşkınlıkla.
“Papazı, eşek görürler.”
Halk nazarında, hiçbir haysiyetleri ve itibarları kalmaz.
Etraflarında, selam verecekleri, kişi kalmaz.
İşte bu sözde adam tiplemesine, bizde, bir çok kişiyi belirli kurumlarda görmek mümkün.
Mecliste.
Bakanlık koltuğunda.
Bürokraside.
Müdür koltuğunda.
Müsteşar koltuğunda.
Kaymakamlık makamında v.s.
Hele, bu makamlarda olanların bazıları.
Kendilerini, Allemeyi Cihan sanırlar.
Halk.
Zoraki ve geçici bir itibar gösterir.
Makam gittikten sonra da.
Ne selam.
Ne sabah.
Toplumda, yalnızlaşma hayatı başlar.
Zannedilir ki, bir ömür boyu, makam altlarında kalacak.
Yok.
Yok öyle yağma.
Böyle sözde adamları, makam gittikten sonra, görüyoruz.
Selam verecek, bir Allah’ın kulunu, bulamıyorlar.
Bu, adamlık üzerine, şairliğim tuttu.
Aşağıdakileri yazmaya çalıştım.
Her makama oturan
Kendini sanır adam.
Yanılmıştır her zaman
Makamla adamlığı karıştıran.
Makamla adam olunsaydı
Kalmazdı dünyada adam.
Makam gittikten sonra
Kendini hiç kimse görmez, adam.