Ben de çocukluğumda yaz tatillerinde camide verilen Kuran kursuna gitmiştim ikiz kardeşimle birlikte.. Önce arap alfabesi peşinden okuma ve sureleri ezberleme.. Ne anlamını öğrendik ne de yorumunu.. Kullanmadığımız bir dili okuyabilmek, yazabilmek ilk başta 'eski Türkçe bilmek' dışında hiç bir anlamı olmadı bizim için o küçücük yaşımızda ve kısa sürede unuttuk. Kuran'ı çok sonraları çağdaş meali ile Türkçe olarak öğrenmekti benim için anlamlı olan.. Geçen yaz G.Mağusa'dan Lefkoşa'ya geldiğim bir gün, Dörtyol köyü kavşağında ilk okul çağında iki çocuğumuzu yolda vasıta beklerken gördüm ve aldım. Vakit öğlen sonrası idi.. Nereye gideceklerini sorduğumda Lefkoşa'da din sitesindeki Kuran kursuna gittiklerini öğrendim. Babalarının isteği ile gidiyorlarmış. Biraz konuştuk, pek mutlu değillerdi o yaşta oyundan koparılıp zoraki yolculukla o kursa gitmekten. Ne öğrendiklerini sordum, ezberletilen bazı sureleri okudular , ' anlamını sordum' ...... çocukluğumda yaşadığımdan farklı değildi. Okudukları Fatiha suresinin ve Subhaneke' nin Türkçesini söyleyip ' ne okuduğumu' sordum.. Nereden bileceklerdi ki.. Bu güzel anlamı öğrendiklerinde şaşırdılar, sevindiler, en hoşuma giden teşekkür etmeleriydi.. İki saatlik kurstan sonra akşam vakti Nasıl döneceklerini sordum 'küçük oldukları için durup alanlarla dönüyorlarmış' .. Bu kursların artık köylere indiğini öğreniyoruz.. En azından bu küçük yavruları yolculuk eziyetinden kurtarmışlar.. Sevinelim mi şimdi buna.. Çocuklarımıza dinimizi öğretmek güzel bir şey ama bu; eğitimi ve ne öğrettiği kendinden menkul hocalarla mı yoksa , Eğitim Bakanlığı müfredatına koyulacak Kuran'ımızı çağdaş yorumu ile veren din dersleri ile mi yapılmalı.. Bahsedilen misyonerlik faaliyetleri için de bir başka Zaman düşüncelerimi aktarmak isterim. Şu kadarını söyleyebilirim bedava gönderdikleri incil Türkçe.. Yetişkin insanlar neyi seçeceklerine özgürce karar verebilirler.. Ben okudum dinimizden vazgeçmedim..