23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı çerçevesinde bu yıl 19’uncusu organize edilen Uluslararası Çocuk Festivali’ne 6 ülkeden 7 ekip katılacaktı.
Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün, dil, din, ırk, renk ayrımı olmaksızın tüm dünya çocuklarına armağan ettiği bu anlamlı güne ne yazık ki Rumların sabotaj girişimi gölge düşürdü.
Rumlar sırf Larnaka’dan giriş yaptılar diye 23 Nisan kutlamalarına katılmak için adaya gelen Sırp çocuklarını sınırdışı etti.
Bu tutuma şaşıran Milli Eğitim Bakanlığı, “Rum yönetimi bir kez daha zihniyetini orta koydu ve bağnaz düşüncelerini fiilen de hayata geçirdi” diyerek tepki gösterdi.
Belki de son bir kez “utanırlar, vazgeçerler, kararlarını geri alırlar” diye çabaladı ama olmadı.
Rum yönetimi, küçücük çocukların danslarını sergileyip, yeni arkadaşlıklar kuracakları bir festivale katılmalarını bile, politik olarak uygun görmedi.
İnsanın, “batsın böyle politika” diye isyan edesi geliyor.
Her fırsatta Rum yönetimine toz kondurmayan insan hakları savunucuları ve Avrupa Birliği, çocuklara bile layık görülen bu düşmanca tutum karşısında sessiz mi kalacaktır?
Hiçbir siyasi amaç gütmeden ülkemize gelen bu çocuklara reva görülen yaklaşım, hangi politik amaca hizmet eder?
“Çözüm, müzakere” diye yıllardır oturduğumuz o masa, çocuklara bile tahammül edemeyecek noktaya geldiysek, anlamını yitirmez mi?
Ya da şöyle soralım, çocukların bayramından bile siyasi mesaj çıkaran bu zihniyet, Kıbrıs Türkü ile bu adayı paylaşmaya gerçekten razı gelir mi?
Biliyorum bu soruların yanıtını vermek kolay değil. Çünkü o yanıtlar, “müzakere” diye yıllardır oynanan bu oyunun bitiş noktasına doğru yaklaştığını gösteriyor.
Aslında hayatını çözüme adayan liderlerimiz de bunu görüyor.
Bizi kabullenemeyişlerine yönelik öfkelerini, dönem dönem yaptıkları açıklamaların satır aralarında görüyoruz
Çözüm 50 yıllık rüya, ama artık bıktık usandık. Bu rüyadan uyanma vakti geldi.
Çocuk bayramında çocukların birlikte eğlenmesine tahammül edemeyen zihniyet, bizimle bu adayı paylaşmaya hiç tahammül edemez.
Bu acı gerçeği artık kabullenelim.
“Çözüm dilencisi” olmak yerine, KKTC olarak yola devam etmenin peşine düşelim.