“Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz” deyişindeki derin anlamı, anneler gününe yaklaştığımız bu günlerde daha çok hissetmekteyiz. Osmanlı idaresinin 400 yıl boyunca hüküm sürdüğü, bin bir gece masallarına konu olan, bağrında bir ananın çocukları gibi bir kültürü barındıran koca şehir Bağdat… Bu günkü haliyle eski haline dönmesi için yarım asırdan fazla zamana ihtiyaç duyan, geçen her günde daha da yaşlanacak bir diyar…
Mayıs içerisinde oldukça önemli günleri içinde tutan bir ay... Anneler günü de bunlardan sadece bir gün… Ve Türk Kadınlar Birliğinin girişimleri ile 5 Mayıs 1955 tarihinde Mayıs ayının ikinci Pazar günü Türkiye’de de ‘’Anneler Günü’’ olarak kutlanması kararı verildi. O yıl, yılın annesi olarak 93 harbinin meşhur kahramanlarından 98 yaşındaki Erzurumlu Nene Hatun seçilmiştir.
Anneler günü için dünya ülkelerine baktığımız zaman kutlanma tarihlerinde değişik ülkelerin değişik tarihlerde anneler gününü kutladığını okuyoruz. Ancak yoğunluğun Mayıs ayının ikinci Pazar'ın da olduğunu... Ülkemizde de bu tarihte her zaman olduğu gibi çeşitli kurum ve kuruluşlarca yılın annesi seçimlerine tanıklık ediyoruz. Bu günde kişilerin gerek vefat eden gerek halen yaşamını sürdüren anneleri için büyük gün oluyor. Anneler gününde yine başta çiçekçilerden çiçek olmak üzere annelere armağanlar alınıp verilecektir... Benim bir anne olarak unutamadığım hediyem ise şimdi aramızda olmayan eşimin, bana bahçede ekmiş olduğu bakara kırmızı güllerdi ve Zeytinlikteki eve taşınırken diğer evimizin bahçesinden yeni eve güllerimizi de söküp getirip bahçeye yeniden ektiğimizdir...
Her gün dünyada binlerce kadının anne olduğu bilinirken, neden böyle bir gün ayrıcalığı yaşanmış diye şöyle bir araştırma yaptığınızda çeşitli gerekçeler ile karşılaşmak, okumak, bilgi edinmek güzel bir kazanım… Yıllardır ezberlediklerimiz, anlatılanlar var. Örneğin; 'Anneler günü geleneği, Antik Yunanların Yunan mitolojisindeki pek çok tanrı ve tanrıçanın annesi olan Rhea onuruna verdikleri yıllık ilkbahar festivali kutlamalarıyla başlar. Antik Romalılar da ilkbahar festivallerini İsa'nın doğumundan 250 yıl öncesinden ana tanrıça Kibele onuruna kutluyorlardı” bilgisi var. Bunun yanında bir çocuğun annesinin ölümü ile düştüğü üzüntünün sonucunda her yıl bıkmadan usanmadan yaptığı anma seremonilerinin benimsenmesi ve ABD'de Anna Jarvis'in kaybettiği annesi için 1908 yılında başlattığı anma günü, 1914 yılında Kongrenin onayıyla Amerika çapında genişletilmiş ve bu günlere gelindiği bilgilerine ulaşmak oldukça kolay...
Hayat, birbirimize ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu her daim tekrarlatan bir dersin kitabı gibidir. Bu kitap içerisinde, sayfalarında yer alan çok kişi vardır. Bazen insanın çok sevdiklerinin zamansız gidişi, yaşamda hüznü körüklese de 'şimdinin' buna müsaadesi yoktur. Gerek annelerimizin varlığında gerekse yokluğunda zamanın gerisinde veya ilerisinde her anne her çocuğun vazgeçilmezidir. Bütün kadınlarımızın bu gününü kutlamak ise en içten gelen kalbi duygularıdır, aynen peygamber efendimizin dediği gibi. ' Cennet Anaların ayağı altındadır. '