Büyük bir hızla geçen günlerin arkasındaki yılların insan üzerinde gerek kendisinin, gerek bir yakınının, gerekse bir dostunun gerçek anıları, gelecek kuşağa bilgi olur, ders olur, tecrübe aktarımı olur, adını daha ziyade sizlerin koyacağı böylesine yaşanmışlıklardan herkes kendi hayatındaki kesitleri de görür, hatırlayan olur...

Şeker Bayramından itibaren yazmaya başladığım ve babamın bizlere miras bıraktığı notlarını okumaya ve sizlerle paylaşmaya devam ediyorum. 1933- 1938 yılları arasındaki anılarda yani seksen dört yıl evvelinde Lefkoşa İslam Lisesi vardır. Kıbrıs'ın her yerleşim biriminde gelen öğrencilerden 50 kişi alınacağı bu liseye babam, burslu öğrenci olarak girer... Yıllar sonraki itirafında bu okuldan mezun olan öğrencilerin politika da etkin rol aldıklarının bilinçaltındaki etkisiyle bu okulu tercih ettiği yazılıdır... Okuldaki ilkokul öğretmeni olan Necdet Arabın, matematik ve İngilizce derslerinde son derece iyi olduğu, Hoca Salih Efendi'nin cübbe ve sarığı ile modern fikirli olduğu, Türkçe derslerinde süper diye nitelendirdiği bu kişinin Arapça bildiğini ve divan edebiyatı şiirlerini nükteli olarak kendilerine anlattığı gibi, imametliğinin halk tarafından beğenildiği vaaz ettiklerinin akla yakın olduğu da belirtilmektedir. Rumca öğretmenleri Nejat beydir, Baflıdır… Rumca bilen öğrenciler ile Rumca konuşmaktadır... Babam Rumca dersinden ezber yaptığı için hep iyi not aldığını yazmıştır. Türk okullarında neden Rumca dersinin okulda okutulduğunu şu şekilde açıklamış ve hükümet imtihanları diye yapılan ve memur alımlarında bu iki lisanı bilenlerin tercih edildiğini yazmıştır... .Bu iki dili bilmenin avantajından bahsetmiştir.

Yusuf Kaptan ise haftada bir saat dersi ile bütün öğrencilerin vücutlarında sızı yaratan ağır bir tempo ile ders veren beden eğitimi hocasıdır... Lefkoşa'nın tek spor kulübünde antrenörlük de yapmaktadır bu kulüpte babamın sınıf arkadaşları vardır. Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş'ın kardeşi Ertuğrul Denktaş, Derviş Arap, Hacı Baba, Hirsofulu Selçuk ve Raşit Birinci'nin takımda oynayan 5 öğrenci olduklarını, faaliyetler açısından yazmıştır... Okulda sekiz saat İngilizce dersi verilmektedir... İngiliz öğretmen, Cemal Müftüzade'yi Fikret Ozan'ı ve öncesinde Esat Zaim'i ve Cahit Zeki'nin derslerini İngilizce yaptırdığını ve Rumlara rakip pozisyona getirdiği görüşünü de babam notlarında yazandır... Erkek Lisesi yakınındaki Victoria Lisesi tamamen kızların gittiği bir okuldur... Erkek öğrencilerin okul çıkışlarında kapı önünde durmaları eski adetlerine uygun olduğunu ve oralarda kız öğrencilerin çıkışlarını beklediklerini yazarken, akla şimdilerde kız erkek çocuklarının ellerindeki akıllı telefonları ile zaman ve mekân fark etmeksizin iletişimde sorun yaşamadıklarını, mesajların mektup yerine geçtiği günlerdeyiz. Öyle mektup saklama gibi dert de yok, siliyorlar bitiyor, eskilerde kızların evlerinin önünden bisiklet ile geçişlerin günümüzde güncelliğini çoktan yitirdiği, böylesine davranış şekillerinden günümüzde eser kalmadığı görülmektedir... Evkaf tarafından idare edilen okulların öğretmenlerinin maaşlarının oradan ödendiği mutasarrıf görevi yapanların İrfan Bey ile Sir Münür olduğu bilgisi de vardır. İrfan Bey'in ölümü ile cenazesin, bando ile kaldırıldığı, cenaze arkasından ağlamalar için halka para dağıtıldığı ifade edilmiştir. Cenazelerde ağıt yakma için bu gibi kişilerin varlığı eski geleneklerde mevcut olduğu da ayrı bir gerçektir, önemli kişilerin cenazelerinde öğrencilere simit helvası ikram edildiği, İrfan Bey'in asla İngilizlerden hoşlanmadığı, gerektiğinde bastonu ile onlara meydan okuduğu da notlara yansıtılmıştır. Hikmet Bey ilk müdür olmuş olmasına rağmen, sonra illaki İngiliz müdürler okulu idare etsin propagandası yapıldığı için, Hikmet Bey adayı terk ederek Afganistan'da görev aldığını belirten babam Türk maarifi tarafından ders kitapların Hikmet Bey gözetiminde hazırlanmış olduğunu özellikle belirtmiştir O günlerden bu günlere gelindiğinde mukayese yadsınamaz derecededir. Ülkemiz sınırları içerisindeki mevcut okullarda öğrenim gören öğrenciler, aldıkları eğitimle, kendilerini yetiştirenler olacaklardır. Eğitimde öncelikle öğretmene sonrasında aileye ve çocuklara büyük görev düşmektedir... Öncelikli görev ders çalışmak olmalı bilgisayar ve sanal dünya daha sonra zamana katılmalı, öğrenciler bilgisayar oyunlarına bağımlı olmamalı, gece gündüz mesaj halini de asgariye indirmelidirler... Kötü bağımlılıklara hayır derken, dün de bu gün de eğitimde kalite üçgeni, öğretmen öğrenci ve aile olduğu unutulmamalıdır...