Cuma, bereketin, huzurun, mutluluğun, dostluğun, birlik ve beraberliğin daha fazla hissedildiği, haftanın her gününe karşılık manevi açıdan önemi olan bir gün...


Günler ne çabuk geçiyor, geçen her gün, ömrümüzün bir kitap sayfası oluyor... Her insanın ömür sayfasındaki kaderinin alın yazısı nasip ve kısmet ile sınırlı ve bizler bu inançla her evin bacasından çıkan dumanın devamı ve tütmesi için duacı olanlarız... Her günde olduğu gibi bilhassa Cuma günlerinde atalarımıza ve onlardan bize kalan maddi ve manevi mirasın ehemmiyetinde ve duasındayız... Böyle gördük, böyle büyüdük...
Bugün yeniden Omorfo Öğretmen Kolejinde geçen yıllarında, babamın bıraktığı sarımtırak kâğıtlarda, Hüseyin Özdemir'in anılarını yine sizlerle paylaşmanın heyecanındayım... Babam 10 Kasım 1938 tarihinin duygularını anılarında, anlatırken o gün Kolejde Rum Öğrencilerin akülü radyolarında, Rumların dinlediği Rumca marşlarının çalmadığı, dikkatiyle kolejde büyük bir sessizlik göze çarptığını gözlemlediklerini yazan babam bu şekildeki sessizliği garipsediklerini ve akabinde üzücü haberi duyduklarını yazmıştır... Hemen bütün Türk öğretmen adaylarının bir yerde toplandıklarını, Atatürk’ün manevi huzurunda Türk öğrencilerin saygı duruşu ile üzüntülerini belirttiklerini, İngiliz öğretmenler ve Rum öğrenciler dâhil o gün Atatürk devrimlerinin yeniden konuşulduğunu, herkesin üzüntüsünü, tek tek ifade ettiğini, derin bir sessizliğin 10 Kasım gününe hâkim olduğunu anılarına özel not olarak düştüğünü okuyoruz... 1939 yılında 2. Dünya Savaşı için Mr. Wood'un Türk İslam Lisesi mezunlarını İngiliz ordusuna subay yazdığı günlerde kendisine Müftüzade'yi ve Arif'i İngiliz ordusuna yüzbaşı olarak yazdırdığını söylediğini ve teklifini yaparken , Kolej müdürüne dilekçeni yap ,senin subaylığın ,yüksek maaşın ve terhiste yüksek mevkiin hazır dediğini yazarken ,babam Binbaşı'lık için müracaat etsem olurmu diye sorduğunu, kolej yetkilisini Dr.Sleight'ın ona yok, Generallik mevkisine müracaat et daha iyi diyerek!! tepki verdiğini yazarken Mr.Wood'un babama dilekçeni yaptın mı sorusunu tekrar sorması üzerine Binbaşılık için dedim kabul görmedi, konusunu ilettiğinde kendisine verilen cevabın 'O Zelandalı' dan hayır mı beklersin cevabı ile karşılaştığını böylelikle subaylık ısrarından kurtulduğunu ve onları atlattığını ifade etmiştir... O yıllardaki asker yazılımları konusunu hakikaten merak edip kısa sürede araştırdığım zaman, internete Kıbrıs Tarihinin Bilinmeyen Bir Sayfasında Kıbrıs’ın Unutulan Askerleri ve İkinci DüNya Savaş’ında Kıbrıslı Katırcılar başlığında Sayın Ulvi Keser'in Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisinde var olan yazılımına ulaştım, yazdıklarını okuduğum zaman son derece değerli eskiye dayalı bilgilerin orda var olduğunu gördüm. O yılların yeniden okunması bu günlerin refahı ile karşılaştırılması ve Kıbrıs Türk Halkının o günlerde neleri görüp neleri yaşadığının öğrenilmesi gerektiğine bir kez daha kanaat getirdim... Babam notlarında daha sonraki yılda ikişer haftada altı defa uygulamalı derslerini , Kıbrıs'ın çeşitli bölgelerinde örneğin Poli, Çatoz, Malya, Yedikonuk, Angilisiya ve Haydarpaşa okullarında masraflar hükümetten ve amaç ise kolejin marka değerinin yükseltilmesi çerçevesinde yaptırıldığını yazarken her okuldaki uygulamalarından örnekler vererek o günlerin şartlarının nasıl olduğunu da notlarına eklemiştir... Daha sonraki yazımda bu notları sizlerle paylaşacağım. Kolejde 'Brain Trust' gecesi yapıldığını bu gecelerde öğretmenlerin sordukları soruların kura ile her öğrenciye tek tek sorulduğunu da öğrenmiş olurken müzik gecelerinde şarkıların / türkülerin Türkçe ve Rumca okunduğunu en çok beğenilen ve alkışlanan türkünün ise bu dörtlüğünün hep birlikte koro halinde Türkçe söylendiğini de hatıralarında yazmıştır... 'Gelemem ben gidemem ben Her güzele gönül veremem ben Aç kolların sar boynuma Üşüdüm gelemem ben... ' Ne güzel, ne anlamlı ne kadar duygu yüklü türkülerimiz olduğunu da bizlere hatırlatan olmuştur... Pazartesi buluşmak niyetiyle hepinize hayırlı cumalar...