Bugün Liderimiz Dr. Fazıl Küçük’ü anıyoruz dün de Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş’ı anmıştık.
Kıbrıs Türk mücadele tarihinin unutulmaz iki lideri, unutamayacağımız çok isimler var mutlaka ancak, liderimiz Dr. Küçük ile kurucu Cumhurbaşkanı Denktaş’ın yeri ve misyonları bir başkadır tarihimizde. Dr. Küçük yaş itibarı ile Denktaş’tan daha büyüktü, hali ile özgürlük mücadelesine daha erken başlamıştı.
Denktaş’tan Küçük’ün mücadelesini çok dinledik, çok zeki bir insandı. Doktorluk eğitimini tamamladıktan sonra, halkına özgürlük kazandırmak için rotasını Kıbrıs’a yönlendirdi. O dönemlerde Kıbrıs İngiliz işgali altında idi, Kıbrıs Türkleri azınlık haklarına sahipti ancak, tüm kurumlarda İngilizlerin elinde idi. Dr. Küçük gazetesi Halkın sesini yayınları ile mücadelesine devam ediyordu. İlk başarısı İngilizlerin elinden Vakıflar İdaresini kurtarmak oldu. Kıbrıs Türk liderliği toplumsal olarak ilk meyvesini almış oldu.
Rauf Denktaş’ın aklında hep bağımsız bir devlet vardı, onun için çalışıyordu. Denktaş’ın ağzından önemli bir anı, ”Denktaş, Küçük ve diğer arkadaşları Türkiye’ye görüşmeler için giderler, masada dönemin CB İnönü, BB Menderes, DB Zorlu ve diğerleri vardır. Küçük gelelim o silah meselesine der, İnönü kaşlarını çatarak Küçük’e bakar, Denkaş derhal doktorun ayağına basar ve Doktor açık vermeden Rumlar silahlanıyor efendim der ve durumu kurtarırız, diye açıklar bize Denktaş. Silahlar TMT için istenecekti, İnönü’nün haberi yoktu, İnönü’nün haberi olmadığını da Küçük bilmiyordu, ancak kıvrak zekası ile durumu düzelti, İnönü farkına bile varmadı”
Bu mücadele için her fedakarlığı gösterdiler. KKTC ilan edildiği zaman Dr. Küçük hasta yatağından kalktı ve Atatürk meydanına geldi, orada çok büyük bir kalabalık vardı, öğrenci olarak bende orda idim. Konuşmasında şunu şimdiki gibi hatırlıyorum” devletin ilanını gördüğüm için ölsem de gam yemem” diyordu. Denktaş ise son nefesinde “ söyleyin Rumlara kuzeyde bağımsız bir devlet vardır” iki liderde son nefeslerinde bile bağımsız devletleri dediler.
Onlar İngiliz döneminde esareti yaşadılar, yokluğu, savaşları gördüler. 1974 ten sonra özgürlük ve bağımsızlığın önemini en iyi bilenlerdi. İki liderimizi de sevgi ve saygı ile anıyorum. Ne mutlu bana ki Denktaş’ın yakının da oldum, Dr. Küçük’ü yalınızca tanıdım, ancak onların ve sayısız mücahidin, özgürlük yolunda ki neferleri olmaya devam edeceğim.