ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından bir rapor hazırlanmış, bu rapora göre Güney Kıbrıs'ta en önemli insan hakları sorunlarının yolsuzluklarla etnik azınlık ve ulusal gruplara yönelik sosyal şiddet olduğu belirlenmiş.
Aynı rapor da Kuzey Kıbrıs'a da atıfta bulunulmuş, buna göre Kuzey Kıbrıs’ta da önemli insan hakları sorunlarının 'yürütme ve yasama dallarında yolsuzluk ve adam kayırma, ticari cinsel sömürü için insan ticareti ve zorla çalıştırma' olduğu kaydedilmiş.
Raporda ayrıca, Ada'nın her iki tarafında da cezaevlerinin çok kalabalık olduğu ve uluslararası standartlara ulaşması gerektiği belirtilmiş..
Yani anlayacağınız Ada’nın her iki yakası da yolsuzluklarla, insan hakkı ihlalleriyle,cinsel sömürüyle,insan ticaretiyle, şiddetle anılır olmuş.
Tabi böylesi bir suç potansiyelinin aktif olduğu bir coğrafyada haliyle ceza
evlerinin kalabalık olması normal. Fakat bu cezaevlerinin uluslararası standartlara uygun olması gerektiğine de ayrıca vurgu yapılıyor..
Bütün bunlar aslında neyi işaret ediyor?
Sosyal bir patlamayı..
Zira yolsuzluk, sosyal sistemlerin bozulduğu çöküş ve gerileme dönemleri ile, çıkış ve yükselme dönemlerinin başında ve bir ekonomik sistemden diğerine geçişte kendini daha çok hissettirir. Çöküş ve gerileme döneminde, sistemin işleyişi, kurumların fonksiyonlarını yitirmesi ve değer yargılarındaki bozulma yolsuzluğa zemin hazırlar. Çıkış ve yükselme dönemlerinde ise, değişime uygun kurumlaşmanın ve anlayışın geç ortaya çıkması ve yerleşmesi yolsuzluğun artmasına neden olur.
Küreselleşmenin açıklarını ve olanaklarını istismar eden organize suç örgütleri çeşitlenmekte ve uluslararası ağlarını genişletmektedirler.
Dolayısıyla Kıbrıs Adası da bu organize çetelerden nasibini ziyadesiyle almaktadır.
Uyuşturucu madde trafiği, kara pata aklama, stratejik madde, konvansiyonel ve nükleer silah kaçakçılığı, insan kaçakçılığı gibi alanlarda yoğunlaşan uluslararası suç örgütlerinin yıllık işlem hacmi 1 trilyon dolara yaklaşmıştır.
Sadece fuhuş sektörü 7 milyar dolardır.
İşte tam da bundan dolayıdır ki, ekonomi ve gelir açısından zayıf ülkelerin iktisadi faaliyetlerini suça dayalı ekonomi üzerine kurma eğilimleri ve tercihleri ile devlet-siyaset-organize suç örgütleri arasında karşılıklı bağımlılıklar, yolsuzluk ekonomisini doğurmuştur.
Organize suç örgütleri gelir getirici her türlü suçu işlemektedirler.
Bu suç çetelerinin bazıları belli alanlarda yoğunlaşırken, bazıları aynı zamanda birçok alanda birden fazla faaliyet göstermektedirler.
Bazen de gelir getirici ana suçu işlemek için kamu görevlilerine rüşvet verilmesi, şantaj, tehdit, evrakta sahtekarlık, kimlik hırsızlığı, siber suçlar gibi suçlar birlikte işlenmektedir.
Organize suç örgütleri tarafından yaygın olarak işlenen suçların bazıları, uyuşturucu ve silah ticareti, insan ticareti, göçmen kaçakçılığı, organ ticareti, çek-senet tahsilatı, hırsızlık -özellikle yurt dışından çalınarak ülkeye sokulan lüks otomobiller, çalıntı mal ticareti, sahtecilik ve dolandırıcılık, rüşvet ve diğer yolsuzluk suçları, hileli iflas, kalpazanlık, haraç, şantaj, tefecilik, bilişim suçları, ihaleye fesat karıştırma, kredi kartı veya internet dolandırıcılığı, bankacılık suçları, kimlik hırsızlığı, kara para aklama, akaryakıt kaçakçılığı gibi suçlardır…
Çoğu zaman kirli siyasetin ve bürokrasinin koruması altında yolsuzluk ekonomisinden hayat bulanlar, toplum içinde kabul görmek için değişik alanlarda sivil toplum içinde yapılanmaya gittiler.
Velhasıl bugün Ada’nın her iki yakasında da toplumsal hastalık haline dönüşen çıkarcılık, toplumların ahlak yapısını, tarih bilincini ve geleceğe olan ümitlerini kırmaktadır. Oysa bugün yolsuzlukla mücadele ile ilgili uluslararası sözleşmelerin ilk maddelerinde ahlakı geliştirmek ve toplumsal bilinci sağlamak yer almaktadır.
Lakin ne mümkün!