İçişleri Bakanlığı tarafından iki ay önce düzenlenen 'KKTC Gece Kulüpleri Çalıştayı'nın sonuç raporu açıklandı.
Kısa, orta ve uzun vadeli hedefler koyan rapora şöyle bir göz gezdirdim.
'Yasal düzenleme açısından üllkedeki en büyük eksikliğin insan ticareti ile ilgili bir yasal düzenleme olmadığı saptanmıştır' deniyor raporda.
Her ne kadar böyle bir tespit için çalıştaya gerek olmasa da sonunda bunun anlaşılmış olması sevindirici.
İnsan ticareti ile ilgili bilgi ve yönlendirme içeren broşürlerin farklı dillerde hazırlanması, hazırlanan broşürde insan hakları ihlalinden ve insan ticaretinde mağdur kişilere destek olunması da çalıştayın diğer önerileri arasında.
Broşürü okuyan kişinin aydınlanacağı düşünülüyor olsa gerek.
'Gece kulüplerinde 'konsomatris' adı altında çalışan kadınların aslında seks işçisi olarak çalıştığı bu çalıştayda birçok farklı veri ile ortaya koyulmuştur' diyor raporda.
Aslında bu gerçeğin tespiti için de çalıştaya gerek yoktu.
Ama yine de bu gerçek tespit edildiğine göre devlet başını kuma gömmekten vazgeçecek mi, göreceğiz.
Çözüm olarak 'Kadınların ilk olarak muayene için hastaneye götürüldükleri bilindiğinden, hastanede psikolog veya sosyal hizmetler uzmanı gibi bir yetkilinin istihdamı yapılarak çalışmaya gelen kadınlara çalışma koşulları, sağlık koşulları ve yasal hakları ile ilgili yazılı ve sözlü bilgi verilmesi ve herhangi bir insan hakları ihlali veya çalışma koşulları ile ilgili ters bir durumla karşılaştıklarında ulaşabilecekleri iletişim adresleri konusunda bu yetkilinin bilgi vermesinin sağlanması hedeflenmektedir' deniyor.
Peki şu anda devletin bu ihbarı beklemeden suç işleniyorsa bu suçu kaynağında yani gece kulübü kontrollerinde tesbit etmesinin önündeki engel ne?
Mesele sizce sadece bu kadınların haklarını bilmemesi mi?
Ya da iş sözleşmelerini kendi dillerinde tercüme edip ellerine verdiğinizde bu iş çözülmüş mü olacak?
'Yeraltında olan fuhuşun bir bacağını da ülkeye öğrenci olarak gelen kişilerin oluşturduğu Çalıştay'da raporlanmıştır. Ülkeye son yıllarda giren öğrenciler kayıt altına alınmamıştır.' tespiti için de çalıştaya gerek yoktu.
'Eğitim adası olduk, 100 bin öğrencimiz var' diye övünürken bu tehlikenin varlığına dikkat çekiyorduk.
Sonuçta iş yapmaya niyetliysek, sorunları çözmekte kararlıysak bu çalıştay yine de bir başlangıç noktası olabilir.
Çalıştaydan çıkan sonuç daha çok çalışmak zorunda olduğumuzdur.
Ne dersiniz çalışacak mıyız?