Yaklaşık 90 günlük bir tatilin ardından 17 Eylül’de ilköğretim yeni ders yılına başladı. Bugün tam 1 ay oldu.
Birçok okulda öğretmen eksiği mevcut.
Bugün oldu bazı kitaplar daha dağıtılmadı.
Yani okullar kitapsız..
Tabi bunun yanında altyapısı artık mevcut öğrenci kapasitesini taşıyamayan okullar da var..
Kısacası her yılın döngüsü gibi bu yılda okullar sorunlu açıldı.
Bakan Cemal Özyiğit eksikliklerin giderilmesi için çalışıyoruz diyor.
Ama şu ana kadar bu çalışmalar bir sonuç vermiyor.
Kendisi önceki gün Fas’a gitti.
Sorunları ardında bırakarak.
Peki ne yapacakmış Fas’ta.
Bakanlıktan verilen bilgiye göre, Fas’ın başkenti Rabat’ta düzenlenecek konferansa katılacak Sayın Bakan ve burada bir de konuşma yapacakmış.Ayrıca İslam Teşkilatına üye ülkelerin eğitim ve kültür bakanları ve delegasyonlarıyla da görüşme gerçekleştirecekmiş..
İyi güzel.
Peki ya sonra ne olacak?
Hiç bir şey..
Kısacası bu tip temasların, konferansların ülkeye herhangi bir getirisi yok.
Ha sırf orda görünürlüğü ortaya koymak için gidip gidip geliyoruz yıllardır.
Hepsi bu..
Ve bu üye ülkelerin hiçbirisi de bizi siyasi olarak tanımıyor.
Tanınmamız için de bugüne kadar hiçbir çabaları olmadı.
Velhasıl abestleiştikal işler bunlar.
Ülkeye zerre kadar katkı sağlamayan icraatlar.
Ve açıkça belirtmem gerekirse Milli Eğitim ve Kültür Bakanı Cemal Özyiğit’in Fas’taki konferansa katılıp katılmaması zerre kadar da umrumda değil.
Benim umrumda olan 90 günlük uzun tatilin ardından yeni eğitim öğretim yılına hazırlanmayan okulların durumudur.
Dile kolay tam 90 gün.
Eksik öğretmeni, kitabı, okulların tamir ve tadilat isteyen bölümleri bu süre zarfında belli bir plan çerçevesinde giderilemedi.
Bugün oldu çocuklar hala kitapsız eğitim görüyor.
Böylesi bir plansızlığın izahı olamaz.
Sayın Özyiğit kendisi de bir öğretmen.
Doğrusunu isterseniz göreve geldiği günlerde epeyce umutlanmıştım.
Zira mevcut sıkıntıları bire bir bilen, çözüm yollarını da haliyle öngören bir isim olarak görmüştüm kendisini.. Müsteşarı olarak belirlediği Asım İdris’in de deneyimli olması beni iyice iyimser yapmıştı bu konuda.
Ha yanıldım mı?
Hayır yanılmadım.
Zira Cemal Özyiğit’in de, Asım İdris’in de bu alandaki tecrübeleri ortadadır.
Hoş bugüne kadar yaptıkları işler de..
Fakat gel gelelim bu bilginin siyasetle harmanlanıp işlevsel hale gelmesinde sıkıntı yaşadılar, ve maalesef bu sıkıntıyı da aşamadılar.
Nitekim Asım İdris okulların açılmasına günler kala görevinden istifa ederek ayrıldı..
Bakan Cemal Özyiğit’e gelince.
Şu ana kadar yansıttığı performansında ezberleri bozacak bir icraata imza atamadı. Üstelik asli görevi olan koordinasyonu da sağlayamadı..
Öğretmen eksikliği aynen sürüyor, 90 günlük tatil döneminde bunu giderecek ehli gösteremedi, 90 günde yeni dönem için hazırlanması gereken kitapların da basılmadığını görüyoruz..
Peki gerekçe?
Bütçe yetersizliği ve teknik bir takım bürokratik işler..
Hadi gelin bunları bir tarafa koyalım.
Mevcut eğitim sistemimizin de bugünkü Dünya ölçeğinde ihtiyaçları karşıladığını söylemek mümkün değil. Kısacası bu anlamda da ciddi sıkıntılarımız olduğu aşikardır. Bu konuda yapılan herhangi bir çalışmanın olup olmadığını bilmiyorum, lakin görünen o ki, mevcut sistem aynen devam ediyor.. İlkokullardaki çocukların kabusu haline gelen KGS’ları neden bu kadar rağbet görüyor?
Bunun tek sebebi iyi bir eğitim almak mı?
Hiç zannetmiyorum.
Zira ailelerin büyük bir kısmının bu duruma getirdikleri izah şudur; “çocuklarımızın daha iyi bir çevrede eğitim almasını istiyoruz”
Peki neden?
Çünkü diğer okullardaki mevcut öğrenci profilinden şu veyahut bu sebeple rahatsızlık duyuyorlar.
Mesela bunun için ne yapıldı bunca zaman?
Var mı bakanlığın bu konuda yaptığı bir çalışma?
Umalım ki olsun.
Diğer okullarımızda da kaliteli eğitim ve kolejlere verilen imkanlar verilsin.
Hoş bugünkü mevcut sistem ile yerel üniversitelerimiz dışında Türkiye’deki üniversitelere ne kadar öğrenci gönderebiliyoruz? Avrupa üniversitelerindeki başarı oranımız nedir?
Velhasıl değerli dostlar eğitimde yapısal sorunlar bir tarafa, okullara öğretmen atayamayan, kitap tedarik etmekte bile yetersiz kalan bir devlet anlayışı içinde bugün dünya ölçeğinde çağdaş normlarda iyi bir eğitim sistemi kurmak çok da mümkün görünmüyor..