Bir toplumda “eğitimli olmak” elbette o toplumun sosyal,kültürel ve ekonomik sentezidir.
Dolayısıyla bir toplumun her alanda gelişimini sürdürmesinde demokrasi algısında, hukukun üstün kılındığı bir yaşam biçiminde rol oynayan en büyük etken eğitimin niteliğidir.
Ve elbette eğitimli olmak şarttır.
Bunun aksini iddia etmek doğru olmaz.
Lakin bir toplumda sadece bunun üzerinden gitmekle kalkınma sağlayamazsınız.
Zira aynı oranda tarım ve hayvancılığı, zanaatkarlığı, esnaf olmayı da eğitim üzerinden geliştirmek durumundayız.
Dolayısıyla üretim için bunun olmazsa olmazlar arasında olduğunu bilmemiz gerekir.
Evet bugün hizmet sektörünün yoğun olduğu bir konjonktürün içinde olabiliriz. Bunun oluşturduğu ve katkı sağladığı yan sektörler de elbette vardır ve olacaktır da..
Dolayısıyla hizmet sektörünün yelpazelerini geliştirirken ve niteliğini artırken üretimi planlayarak tarımı, hayvancılığı,zanaatkarlığı ve esnafın niteliğini geliştirecek ve nitelik kazandırıp destekleyecek politikalara da ihtiyaç vardır.
Peki neden?
Çünkü hizmet sektörü kadar üretim sektörünün de içinde etkin olmalıyız.
Neden?
Yeni dünya düzeni içinde rekabet edebilecek koşulların gereği budur.
Üretim bir toplumun kendi ayakları üzerinde durduğunu gösteren en büyük referanstır.
Bir toplum ürettiği oranda ayakta kalır.
Ürettiği oranda bu düzenin bir parçası olur.
Dolayısıyla toplumsal kalkınma beklentisini sadece hizmet sektörü üzerinden ele almak doğru değildir.
Tarım da planlama, hayvancılıkta planlama, nitelikli zanaatkar yetiştirme,esnafın üretmesini sağlama, ARGE alanlarını genişletilmesi ve mali açıdan desteklenmesi , bu anlamda üniversitelerin potansiyellerini birer değere dönüştürmek esastır.
Gelişimi tek yanlı olarak bir tek sektörden beklemek ve bunun üzerinden strateji belirlemek her türlü kalkınmanın tabiatı ile de örtüşmez.