Kalbimizin sesine kulak vermeden ilerliyoruz.

Uygulamaya değer fikirlerle yol alsak kalbimizin çocuğu oluruz. Kalpsiz hareket eden aklın başı belaya girer. Kalbi kullanan insanın çizgisi barış ve huzurdan geçer. Sık sık etrafımı gözlemliyorum ve diyorumki bu kısacık hayatta kim ne üretebildi, sevdiklerine sıkı sıkı sarıldı, kaç tane iyilik yaptı, kaç kitap okudu, kaç ülke gezdi, kaç yaşlıyı, çocuğu sevindirdi, kaç hayvanı besledi, kaç ağaç dikti, veya kaç insanın gönlünü aldı. Herkes herşey biliyor, herkes çok önemli, kimse kimseyi beyenmiyor, ve dizboyu yargılamalar, bilmeden etmeden arkadan konuşmalar. Hayatı sevmek, insanları olduğu gibi kabul etmek varken bune ön yargılar, Mutluluk ve güzel düşünmek kalbin en güzel ürünüdür. Ortaçağ döneminde insanlar davranışlarından dolayı hep karanlıkta kaldılar, mutsuz yaşadılar. Birşeyleri bilmeden etmeden sorgulamadan, Kulaktan kulağa yayılanlarla yaşamak olurmu. Bazı şeylere kör dilsiz sağır olmak insan hayatını güzelleştirir, iyileştirir. Her insanın hayalleri olmalı, Evliya Çelebi gibi yer keşfetmek, yeni yeni insanlarla tanışmak o insanların yaşadıkları coğrafyalarını, kültürlerini, bire bir yaşamak, insanın heybesini bilgilerle doldurur. Mutluluğunu artırır. hayallerin içinde en güzeli, yetiştirdiği çocuklarıdır. insanın Yani kendi aynasıdır.

SiziSeviyorum.