Ecevitlerle, yıllarca birlikteliğimiz oldu.
O yılları yaşayanlar, bunu biliyor.
Birlikteliğimiz 70’li yıllara dayanır.
79’ yılı, Ankara’da yüksek öğrenimde bulunduğum yıldı.
60 İhtilalinden, 10 yıl sonra gelen askeri muhtıra.
Demirel Hükümetinin gitmesini.
Partiler üstü bir hükümetin kurulmasını sağladı.
Bu hükümet, reform hükümeti ve partiler üstü olur. Bakanlar vekil ve senatör olmayabilir.
Fakat, Başbakanın ille de seçilmiş olması mevzuat icabıdır.
Buna kısa sürede çözüm buldular.
CHP milletvekili Nihat Erim, CHP’den istifa ettirilip. Partiler üstü hükümetin partiler üstü Başbakanı oldu.
Askeri yöntemlerle kurulan bu hükümete, Ecevit karşı çıktı.
Nihat Erim Hükümeti, ABD’den gelen baskılar üzerine. Türkiye’de haşhaş ekimini yasakladı.
Ecevit, Askeri yöntemlerle kurulan bu hükümet modeline karşı çıkarak. CHP Genel sekreterliğinden istifa etti.
Ecevit parti meclisinde çoğunlukta idi.
Ecevit’i parti meclisinden etkisizleştirmek için, kurultaya gidildi.
İnönü “Ya ben. Ya Bülent” dedi. Sonuç Ecevit’ten yana çıktı. İnönü genel başkanlıktan istifa etti.
Ecevit, genel başkan oldu.
Ecevit’in bu zaferinden sonra. Partide kopmalar oldu.
CHP ‘den bazı milletvekilleri istifa etti.
1973 ‘te genel seçime gidildi. %33.3 oyla Ecevit CHP’yi birinci parti yaptı.
Ecevit’in en büyük destekçisi Rahşan Aral Ecevit’ti.
Genel başkan olan Ecevit. Partiyi borç batağında buldu.
Genel merkez ve ilçelerde, elektrik, su ve hava gazı borçlardan dolayı kesik durumda idi.
Rahşan Hanım, kolları sıvadı.
Atatürk, Ecevit ve partinin resim ve amblemini taşıyan hediyelik eşyaları. Genel merkez ve ilçelerde satışa çıkarttı.
Bunun için, Partinin kadın kolları devreye girdi.
Gönüllülük esasına göre, CHP ‘li kadınlar, büyük özveri göstererek.
Partinin mali durumunu düzeltmeye çalıştılar.
Okul tatillerinde ben de bu hediyeliklerden, partiye mali katkı olsun diye, Kıbrıs’ta satardım.
Bu yöntem partiyi biraz olsun rahatlatmıştı.
Bu durum, Ecevit’in Başbakanlığına kadar disiplinli bir şekilde devam etti.
Partinin hazine yardımı almaya başlaması ile de bu durum devam ettirildi.
Çünkü, seçim kampanyalarının maliyeti, her geçen dönem daha da artıyordu.
Rahşan Hanım, el emeği göz nuru olan el halılarının. Köylülerin elinden ucuza alınmasını önlemek için, Köylü Derneği adı altında bir dernek kurdu.
Derneği köylere kadar yaydı.
Türkiye’nin her köşesine ulaşacak türde, derneği örgütledi.
Dernek merkezi, Farabi sokağın yanında idi.
Bu sokak Ayrancı yurduna yakındı. Yürüyerek gidilecek bir mesafede idi.
Biz de kafa dengi arkadaşlarla.
Ankara Kıbrıslılar Demokratik Sol Derneğini kurarak. Köylü Derneğinin binasında, Rahşan Hanımın izni ile faaliyet göstermeye başladık.
Ecevitler için sıkıntılı günler, 12 Eylül 1980 darbesi ile başladı.
TBMM feshediliyor.
Parti lider ve kadrosu 10 yıl siyasi yasak kapsamına alınıyordu.
Vekil maaşları kesildiği için, yan gelirleri olmayan Vekil ve senatörler mali sıkıntı içine girdiler.
Bu sıkıntılı durumdan. Ecevitler de nasibini aldı.
Hem mali sıkıntılar, hem de yasaklı yıllar başlıyordu.
Oran Sitesinde bulunan, dolup taşan, yere kum atsan düşmeyecek konutta. O yıllar insan ara ki bulasın.
Mali sıkıntılara, aile merhem olma çabasını devamlı sürdürdü.
Ülkenin içinde bulunduğu, anti demokratik durumdan çıkması için Rahşan Hanım, bilfiil devrede idi.
Ecevit adına, illegal konuşuyor. Gerek Türkiye’de ve gerekse dünyada, kamuoyu oluşturmaya çalışıyordu.
Ecevit, siyasi yasakların bir gün kalkacağını bildiği için, Rahşan Hanımın başkanlığında DSP ‘yi kurdurdu.
DSP’nin kuruluşunda, ben de aktif rol aldım.
Gerek Ecevit, gerekse Rahşan Hanım. Hem özel hayatlarında. Hem de devlet icraatlarında gereksiz harcamalardan kaçınırlardı.
Her ikisinin de mütevazı bir hayatı vardı.
Yasaklı yıllarda, evlerindeki TV renksiz siyah beyazdı.
Ecevit, kitaba, dergiye para harcamada bayağı cömertti.
İkisi de, Türk halkının, milli menfaatlerinin, refahının ve gönencinin nasıl sağlanacağının hesabı kitabı içindeydiler.
Sosyal medyada da paylaştığım gibi.
Ecevit ve Rahşan Hanım, bir elmanın iki yarısı idi.
Rahşan Hanım aramızdan ayrıldığına göre. Ahrette elma bütünleşmiş oldu.
Her ikisine de Tanrıdan rahmet ve ışıklarının hiç eksilmemesini diliyorum.