Bugün arife…
Bayram sevinci yaşadığımız günlerin çok uzağındayız belki de…
Ama adı üstünden bayram…
Neden gerekmez ki sevinmeye…
Çocuk zamanların bayramını özler herkes, o yüzden “eskiden bir başkaydı bayramlar” diye cümleler kurarlar belki de…
Bayram denince o bayram ziyaretleri akıllara gelir hiç şüphesiz…
Küçücük yaşlarda anlamını bilmezdik belki o bayram ziyaretlerinin…
Büyüklerin “Çok şükür bu bayrama kavuştuk, gelecek bayram kim bilir kimler aramızda olmayacak” serzenişlerini anlamazdık…
Büyüdükçe anladık bunu da…
Geçen her bayramda eksilen büyüklerimizin arkasından…
Kıbrıs’ta bizler yarın büyüklerimize sarılmanın keyfini yaşarken, başta Türkiye olmak üzere dünyanın birçok yerinde insanlık yine bayram edemeyecek gönlünce… Küçükler büyüklerin ellerini öpemeyecek, bayram namazı kılınmayacak…
Bu bayram aramızda olmayanları hatırlarken, neden o bayram ziyaretlerinin üstüne titrediğini hatırlıyorum büyüklerin…
O bayramlarda insanlar birbirlerine daha mı sıkı sarılırdı?
Ya da o çocuk yüreğimizle bize mi öyle gelirdi bilmem…
Bugün arife, yarın bayram…
Kim bilir kaç bayram geçti hayatınızdan…
Kim bilir geçen bayram kimlerleydiniz, bu bayram kimlerle olacaksınız?
Şüphesiz her bayram, bizi bu hayatta karşılıksız en çok seven o müthiş insanı, annemizi, babamızı arar gözlerimiz…
Eğer hayattaysalar ya da onlara ulaşabilen şanslı insanlar arasındaysanız, ilk önce ona koşarsanız bayram sabahında…
Peki ya annesi hayatta olmayanlar…
Hayat hep bayram değil şüphesiz, cenaze törenleri de var, acılar da var, ayrılıklar da…
Kimse bayram vaat etmedi ki bize hep bir ömür boyu…
Hem bayramların ne kıymeti kalırdı, hayat hep bayram olsa…
Bugün arife…
Şöyle bir bakın çevrenize…
Haksızlık ettiğiniz kimse var mı diye…
Eminim göreceksiniz, kırdığınız kalpleri….
Değmez bence…
Bayramı vesile edip barışmak, küslükleri bitirmek lazım herkesle…
Çünkü gerçekten bu hayattan göçüp giderken, geride kalan iyi bir dilek, bir çift güzel söz gelecek belki de sizinle…
Yarın bayram…
Hepinizin en güzel bayramı, bu bayram olması temennisiyle…