Dizi.
Günlerce yazıldı çizildi, söylendi.
Olumlu olumsuz, yorumlar yapıldı. Büyük bir dikkatle dinledim. dinlemeye çalıştım, eski günleri, dünleri yaşadım. Hani hiç aklımdan çıkmayan, hani hiç çocuk olamamıştım. Babacığım Anneciğim gözümün önünde. O güzel gözlerinden dinmeyen yaşlar, varya. Ah o günler ah. Yaşanan zulümler dün gibi. Yakılan yıkılan köylerimiz, evlerimiz. Yaralılarımız, şehitlerimiz, zulme uğrayanlarımız, kaybolan insanlarımız... Apansız Bir gece yarısı, daha güvenli olur düşüncesi ile, bitmez tükenmez zifiri karanlık yollardan süzüldü çoluk çocuk, herkes.
Nefesler sustu. yürekler durdu, o akış zaman dilimlerinde, civar köylere yapılan göçler. Ve barakalarda, çadırlarda yaşanan acılarla yüklü o korkunç kabuslu günler, geceler. Kapatılan yollar, kurulan barikatlar, kesilen su, eletrik. karartılan evler, hayatlar, Tamı tamına on bir yıl. Yarı aç yarı tok. Çıplak ayaklarla yamalı, yırtık elbiselerin içinde tir tir titreyen bedenlerimiz. O kabuslu silah sesleri altında, topladığımız mermiler, oyuncaklarımız oldu, Neler olduğunu bilmeden anlamadan, Vatan sevgisi ile yüklü kalpler,
yaşa başa bakmadan herkes mücahit. Ya O küçücük öğrenciler, kitap, kalem yerine ellerinde av tüfekleri koruyabildikleri kadar korumaya çalıştılar güzelim vatanı.
VATANIM...
1 Nisan gecesi T.R.T. 1. de izlediğim dizi bana dünleri o kabuslu günleri hatırlattı, yaşattı.
1974 öncesi yürekler acısı. Dünleri unutan insanın geleceği olmaz.
'Bir zamanlar Kıbrıs'
Bütün gerçeklerle ortada. İnsan anımsadıkça kalemler ağlar, diller susar. Kalplere ağır kabuslar çöker duracak gibi olur. Birdaha yaşanmaması için dualar eder.
Geçmişin gerçek yüzü...
Nisan kelimesi herkese mutluluk verir. Yeni başlangıçların en güzel zamanı...
Mevlana nasıl da güzel anlatmış;
Bir gün gelir,
Açmaz dediğin çiçekler açar.
Gitmez dediğin dertler gider.
Bitmez dediğin zaman geçer.
Hayat öyle bir sır ki;
Önce Şükür,
Sonra Sabır,
Sonra da inanmak gerek..

Sizi Seviyorum..