31. Temmuz 1964. Gece saat 21. Gecenin zifiri karanlığında bir kabus gibi çöktü düşman kurşunları Erenköy ve etrafındaki köylere... Onlarca köylerimiz. şehirler. Alev Alev, yaralılar, şehitler, çoluk çocuk demeden, acılarla yüklü öyküler.

Bir gurup genç. Yayla köyünden, Vatan için halk için, yola çıktılar.

Berektçilerin Türkiye'den getirdikleri silah ve mühimmatları Yayla Köyüne transfer etmek için.

Osman GAZİER. Henüz 21 yaşında. Dokuz aylık evli bircik eşi İlmiye. 19. Yaşında. 5 Aylık hamile.

Rum’lar tarafından pusuya düşürülerek ciddi şekilde yara aldı. 8 Ağustos 1964’te uçağı düşürülen Yzb.Cengiz TOPEL ile ayni hastanede tedavi gördü. Son 10 yıl itibarı ile iki bacağı belden aşağı tamamen kesilen Osman GAZİER, Bostancı köyünde eşi ile birlikte hayatını sürdürmektedir. Osman GAZİER’i ziyaret ederek Milli Mücadele Madalyasını kendisine takdim ederek milli mücadelemize yaptığı katkılara teşekkür ettim.

Sn. Cumhurbaşkanı'mın kaleminden alıntı birkaç cümle...

Sn. Cumhurbaşkanım.

Ersin Tatar.
1 Haziran günü, ekibi ile birlikte eniştem Osman Gazier'i ziyarete geldi. Yıllar sonra, Ablam eniştem ve yeğenim Tayfun'un yüzlerinde mutlu bir gülümseme gördüm. Sn.Cumhurbaşkan'ım madalyayı takdim ederken biz hepimiz, hısım akrabalar, gururlandık bir okadarda sevindik. Dile kolay, koskocaman tamı tamına 58 yıl, sonra... Düşünülen bir ödül...

Bir rüya gibi esmeliydi BARIŞ çığlıkları Dünya insanının üstüne Mavi Mavi akmalıydı yüreklere coşkulu, sevinçli. Nakış, nakış lefkara işi, gibi işlenmeliydi, dokunmalıydı ipek kumaşlara dokunur gibi. Ah be büyük güçler, hiçmi doymadınız. Bu nasıl bir açlık , acımasızlık vicdansızlık, Topraklar, tarlalar, dağlar taşlar DENİZLER . Hepsi birbirine benzer. Hiçmi doymadınız. Yetmedimi yüzyıllar boyu döktürdüğünüz gözyaşları, tarümar ettiğiniz insanlık yok ettiğiniz, darmadağın ettiğiniz coğrafyalar, değiştirdiğiniz haritalar yetmedimi. İnsanlık, kardeşlik adına, sevgi savaşları verin, sadece sevgi.

Sizi Seviyorum