İnsanı cesareti mi yükseltir; yoksa bilgisi mi? İş yaşamında hedeflenen noktaya gelmede bilgi olmadan cesaret tek başına bir çözüm müdür? Sizce, senelerce edinilen bilgiyle cesaret olmadan canlı iş sahasına atılmak olanaklı mıdır?
Dünyaya gelişimizle birlikte yaşama adapte olmaya çalışıyoruz. Bu durum, doğal olarak kendini gösteriyor ve bizler, sadece olayların, durumların içinde bir o yana; bir bu yana savruluyoruz. Küçükken neleri isteyerek / istemeyerek yaptığımızın farkında değiliz. Büyüdükçe anlıyoruz, bir saniye fazladan yaşadıkça hissediyoruz olanları. Eğitim alma yaşına gelince bizlerden başarı bekleniyor. Yerleştirildiğimiz özel ya da devlet okullarında hiçbir bireysel yeterlilikler / yetersizlikler göz önünde bulundurulmadan kendimizi göstermemiz isteniyor. Sosyalleşmenin yanında bakıyoruz ki artık, arkadaşlarımızla da karşılaştırılıyoruz. Eğitim almakla değil de daha çok kimin kimden daha üstün olup olmadığıyla ilgileniliyor. Öyle böyle zaman geçerken bakıyoruz ki üniversite yaşına geliyoruz. Üniversitenin bambaşka bir dünya olduğunu, yapabileceklerimizin sınırının bu dönemlerimizde zorlayabileceğimizi ve akabinde kendimizi farklı kılabileceğimizi çok geçmeden öğreniyoruz ya da öğrenemiyoruz. Peki, üniversite yaşamının böyle olduğunu her üniversite öğrencisi öğrenebiliyor mu? Bu yaşama ayak uydurup da yapabileceklerine odaklanabiliyor mu?
Hem Öğrenci Hem de Çalışan Olmak
Üniversite yaşamı boyunca seçtiğimiz alanla ilgili tahmin ettiğimizden de fazla bilgi ediniyoruz. Öğretmenlerimizin bize öğrettikleri yanında meraklı olduğumuz takdirde onların deneyimlerinden de yararlanabiliyoruz. Tabii ki sadece, okulda bizlere sunulan bilgi ve deneyimlerin yanında sosyal yaşam ve iş yaşamı babında da kendimizi bulmaya çalışmalıyız. Kendi alanımızın dışında işlere girip çalışmalı, kendimize maddi ve manevi destek yaratmalıyız. Çalışırken deneyim kazanmak adına, beğendiğimiz ve de kendimiz için uygun gördüğümüz iş alanlarındaki büyük şirketleri hedef almalıyız. İş yaşamımızı okuldaki rutinimize göre uydurmalıyız. Ben de birçok üniversite öğrencisi gibi 1993-1997 Ankara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı öğrenciliğim döneminde bölümümle hiç de alakalı olmayan işlerde, Ankara için ünlü ve de Türkiye’de önemli girişimcilerin şirketlerinde çalıştım. Bazen, bir tekstil şirketinin ürünlerinin reklamını yaptım; bazen de piyasaya yeni sürülen bir malzemenin satışını üstlendim. Ara sıra yaptığım bu işlerde düşündüğüm, sadece maddi kaygı değil; kendimin, bir dönemliğine de olsa, yaşadığım ülkenin gerçek sahasına uyumunu sağlayabilmekti. Tabii, sonrasında da edindiğim iş deneyimlerimi kendi ülkemde de kullanabilecektim.
Okuduğumuz Alanın Dışında Bir Alanda Çalışmak
Çoğu birey, okunulan bölüm, her neyse, gerçek yaşam sahasında kendi alanıyla ilgili değil de başka bir alanda çalışmaya başlıyor. Bunun içindir ki çalışma deneyiminin en azından üniversitede başlaması gerektiğini savunuyorum. Çünkü önemli olan, sadece kendi seçtiğimiz bölümle ilgili bilgi edinmek olmamalı. Kendimizi farklı alanlarda işlere girerek, en azından öğretim gördüğümüz üniversitenin farklı bölümlerinden de nasibini alarak, kendimizi geleceğimize hazırlamak olmalıdır. Üniversite öğrencisi, gelecekteki iş ve para yaşamını her anlamda donanımlı karşılamalıdır. Takdir edersiniz ki son dönemlerde ortaya çıkan olayların bizleri hangi noktalara getirdiğini unutmamak gerekiyor. Gelinen noktada, Turizm, Muhasebe, Matematik, İngilizce… okuyanlar, mecburen daha farklı işlerde para kazanıp geçimlerini sağlamak zorunda kalmışlardır. Dünyanın nereye gideceğini bilemediğimiz için kendimizi bir alanda değil de birçok alanda geliştirmemiz gerektiğini bir kez daha vurgulamak istiyorum.
Canlı iş sahasında kimliğimizi tanıtmak ve bundan da pay kazanmak istiyorsak; farklı alanlarda bilgi edinmeli, bilgimize cesaretimizi de katıp yaşamımızı bize göre en üst seviyede yaşamalıyız. Çünkü bilgi, tek başına çözüm değildir.