Avrupa şu anda diken üstünde. Çünkü Rusya’ya yaptığı her türlü ekonomik yaptırıma rağmen Rus gazına ihtiyacı olması, yaşlı kıtayı kara kara düşündürüyor.
Rusya’da gücünü zaten Avrupa’nın enerjide kendisine olan bağımlılığından alıyor.
Rusya’nın saldırgan tutumu önümüzdeki süreçte Avrupa ülkelerinin alternatif enerji kaynaklarına yönelmesi sonucunu doğuracaktır.
Bu durumda Azeri ve İran gazını Türkiye üzerinden Avrupa’ya ileten hatların Avrupa’nın enerji ithalatı içerisindeki payının artırılması gündeme gelecektir.
Güney Gaz Koridoru projesi üzerinden inşa edilen ve hali hazırda bu görevi gerçekleştiren TANAP benzeri projeler Türkiye’nin jeopolitik önemine ve ekonomik gelirlerine çok ciddi katkılar yapabilir.
Diğer taraftan Kıbrıs adası etrafındaki enerji kaynakları da Avrupa açısından ciddi bir alternatif oluşturabilir.
Yunanistan, Güney Kıbrıs, Mısır, İsrail, Eastmed projesiyle Avrupa’ya gazı götürmeyi hedefliyordu.
Ancak bu oldukça vakit alacak masraflı bir proje.
Bu gazın Avrupa’ya gitmesi için en etkili yöntem Türkiye üzerinden Ceyhan’daki boru hatlarına ulaşarak gazın Avrupa’ya götürülmesidir.
Dolayısıyla Doğu Akdeniz’deki gaz şimdi Avrupa için daha da kıymetli olmuştur.
Avrupa Birliği şu anda hem Yunanistan’a hem de Rum yönetimine gerekeni yapmalıdır.
Her krizden bir fırsat doğar.
Dış politikada bu fırsat kullanabilir.
Avrupa’nın yıllardır şımarttığı Rum Yönetimi artık aklını başına almalıdır. Almıyorsa da zaten Avrupa artık bu şımarıklığa izin veremez.
Örneğin “hava sahasını Ruslara kapat” talimatını Rum yönetimini tereddüt etmeden kabul etmek zorunda kaldı. Üstelik bu manada turizm başta olmak üzere önemli ekonomik kayıplarını olacağını bilmesine rağmen bunu yaptı.
Dolayısıyla karar Avrupa’nın olacak. Ya Doğu Akdeniz gazını artık Rumların ve Yunanistan’ın itirazlarına rağmen Türkiye üzerinden zaten var olan boru hatlarıyla hızlıca Avrupa’ya taşıyacak.
Ya da Putin’in tehditlerine boyun eğmek zoruna kalacak. Bizden söylemesi…