Bundan tam 102 yıl önceydi. 16 Mart 1920’de İstanbul’un düşman kuvvetleri tarafından işgal edilmesi üzerine, bağımsızlık mücadelesinin bundan böyle Anadolu’da sürdürülmesinin mümkün olabileceği fikri kesinlik kazanmıştı.
Anadolu’da işe yarayacak kişilerin İstanbul’u terk etmeleri ve Meclis’in Ankara’da toplanması için daha önceden çağrıda bulunmuş olan Mustafa Kemal de İstanbul’daki durumu yakından takip ediyordu.
İstanbul’un işgalinden bir gün sonra 17 Mart 1920’de meclis konusundaki ilk genelgesini yayınlayan Mustafa Kemal, genelgede yeni idare tarzının belirlenmesi için bir kurucu meclis oluşturulmasının zorunluluğuna dikkati çekiyordu. Milli Mücadele yanlılarının Ankara’ya gelebilmeleri içinde büyük bir çaba sarf ediyordu.
22 Nisan 1920’de yapılan çağrı ile 23 Nisan 1920 günü saat 14.00’de merasimle ve dualarla Meclis açıldı.
İlk Meclis İstanbul’dan gelen 90’ın üzerindeki mebusa ilave olarak, 125 devlet memuru, 53 asker, 53 din adamı ve çeşitli sayıda tüccar, çiftçi ve hukukçudan oluşan kadrosuyla çalışmalarına başladı.
Mustafa Kemal, 24 Nisan 1920’de Meclis Başkanı seçildi.
23 Nisan 1920 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açıldığı günün yıldönümü olarak kutlamaya başlanan ulusal bayram çocuklara armağan edilen tek bayramdır.
27 Mayıs 1935’te bu gün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak belirlendi.
1979’un UNESCO tarafından ‘çocuk yılı’ ilan edilmesiyle de bu bayram uluslar arası nitelik kazandı.
Kıbrıs’ta bu özel gün çeşitli etkinliklerle coşkuyla kutlanıyor.
Aslında çocuklar, bir ülkenin geleceği, yarınları…
Bir ülkenin umudu, çocuklar üzerinden vücut buluyor.
Ülkemizde de geleceğimiz, yarınlarımız evlatlarımızın için bu anlamlı günde birçok güzel dilekler sunuldu.
Ancak bugünlerde ne yazık ki çocuklarımıza bizim yaşadığımız ülkeden daha iyi bir gelecek vaat ederken, bunun başarıp başaramayacağımıza ilişkin ciddi şüpheler duyuyoruz.
Çünkü siyaset kurumunun ülkenin sorunlarını çözmedeki başarısı, bize bu alanda umut vermiyor.
Çocuklar bizim geleceğimiz. O geleceğin nasıl şekilleneceği bugün ülkenin sorunları karşısında atacağımız adımlarla netleşecek.
23 Nisan coşkusuyla dolduğumuz bugün siyasetçilerin, boş, hamasi söylemleri bir kenara bırakıp, geleceğimiz olan çocuklar için nasıl bir KKTC hayal ettiklerini açıklamasında fayda var.
Görecesiniz ne yazık ki birçoğumuz, gelecek rüyasında bile bir ortak paydada bir araya gelmekte zorlanacağız. Hal böyleyken elbette iyimser olmak da bir hayli güçleşiyor.
O yüzden en azından bugün…
23 Nisan törenlerinde çocukların gözlerinin içine bakıp, onlara nasıl bir ülke bırakacağımızı bir daha düşünelim.
İçimiz rahatsa sorun yok.
İçimiz rahat değilse, siyasetçisiyle, işadamıyla, sivil toplum kuruluşlarıyla, medyasıyla üstümüze düşen görevleri bir kez daha hatırlayalım…
Bu bayram büyüklere 23 Nisan ödevi bu olsun. Bizden söylemesi…