Ülkede hiçbir şey dört dörtlük değil. Yaşanan hükümet krizi tüm olumsuzluklara tuz biber ekti. Sorunlar dağ gibi birikti. Çözüme odaklı bir siyaset ise ne yazık ki şimdiye kadar pek ortaya çıkabilmiş değil.
Peki çare ne?
“Sert muhalefet” adı altında hükümete demediğini bırakmayan ana muhalefet, utangaç da olsa yavaş yavaş ağzındaki baklayı çıkarıyor.
“CTP yönetimindeki azınlık hükümeti tek çare…”
Bu iddianın altını da şöyle doldurmaya çabalıyorlar. Ülke şu anda yönetilemiyor. CTP’nin kuracağı azınlık hükümetine destek verilmeli. Bu hükümet ülkeyi seçime götürmeli…
23 Ocak seçimlerinden üç ay sonra utangaç bir şekilde de olsa alttan alttan seçimi dillendirmek bu ülkeye hizmet etmek demek midir?
Üç ay önce ortaya çıkan iradenin değiştiğine ilişkin bir algıya kapılmış olsa gerek ki, ana muhalefet hiç utanmadan sıkılmadan seçimi dillendirebiliyor.
Bu ülkeye, bu halka yazık, günah, ayıp…
42 yılda 41 hükümet kurduk. Ama içimizden 41 kere maşallah demek gelmiyor.
Çünkü Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, nüfusa göre en fazla hükümet kuran ve bozan bir devlet olarak neredeyse Guinness Dünya Rekorlar Kitabı’na girmeye aday oldu.
42 yılda ortaya çıkan 41 hükümette iktidara gelmeyen kaldı mı? Elbette kalmadı.
O halde sorunlarımızın kaynağı şu ya da bu parti değil, toplumsal zihniyetimizdir.
Bu zihniyet değişmediği sürece de sorunlarımızı çözmeye imkan yoktur.
Ülkede şu anda yaşadığımız sorunları sadece bir partinin ya da bir iktidarın çözmesi mümkün değil.
Tüm bu sorunlar, yılların biriktirdiği sorunlardır. Ancak toplumsal bir konsensüs ile çözülebilir.
Bu konsensüs sağlanmadığı sürece kim gelirse gelsin ülke olarak kurtuluşa ulaşmamıza imkan yoktur.
O yüzden tüm partiler seçimi, sandığı bir kenara bırakmalı, sorunların çözümüne odaklanmalı. Aksi halde böyle giderse önümüzdeki yıllarda sandığa gidecek seçmen de bulamayacaklar. Bizden söylemesi…