Daha evvel yetmiyor dediğim vakit çalışmaya başlamamla iyice daralmış durumda. Ama yine de yazma sevdası kalpten de akıldan da öylece söküp atılacak şey değil. Ve tam şu an onca iş yığılmış beni beklerken, kendimi çalışma masamın başında kalem ve kağıdığımla hasret giderirken buldum.

Buraya yazamadığım süreçte bir ara iş sebebiyle başkente seyahat etmem icap etti. Gitmeden evvel kızları karşıma alıp, önce Ankara’nın neresi olduğunu hatırlattım sonra da kısa bir süreliğine orada bulunmam gerektiğini anlattım. Sâre hemen anımsadı Ankara’yı:) Ahsen henüz küçük olduğu için o kısmıyla pek ilgilenmedi ama benden bir hediye beklediğini belirtti biraz utanarak. Sonra Sâre ekledi; anneciğim lütfen kar küresi al!

Sabahın nuru henüz inmişti ki yola çıktım. Yolda kendimi sıkı sıkı tembihledim “Kar küresini unutma!” Bir çok yere uğradım, bir kaç yerde karnımı doyurdum, dinlendim, bir toplantı bitti oh derken bir sonraki için vaktin geldiğini fark ettim. Hâl böyle olunca zaman elimden uçtu gitti.

Ve nasıl oldu anlamadan dönüş vakti gelmişti. Günün yorgunluğu derinden sirayet etmiş, derin bir sessizlikle kaplanmıştı gidişte şenlikle geçtiğim tüm yollar. Gözlerim kapanır gibi olurken düşmüştü aklıma; “Kar küresi”. Seyir üstünde gördüğüm ilk dinlenme tesisi kurtarıcım olmuştu. Ordan bulduğum kar küresine yıllardır arayıp da bulamadığım ne varsa bulmuş gibi hasretle sarılmıştım. Eve vardığımda benim azizeler henüz uyumamıştı. Onların küçücük kucaklarındayken, hediyelerini paketinden çıkarıp “işte kar küreniz” demiştim gururla. Küreyi çalıştırıp uzandılar henüz yarısına bile gelemedikleri yataklarına.

Kürenin tavandaki yansıması ve akıl okşayan tınısıyla biraz sonra hülyalara dalmıştı kızlar. Derken vakit gece yarısını geçmişti. Fakat ben zamandan bağımsız bir halde, elim çenemde izlemeye doyamamıştım ışıkla dans eden kar taneciklerini. Bir küçük kar küresini saatlerce izlemiş, o kürenin kendi dünyama ne de çok benzediğini görmüştüm… Bu kürenin çocukken gördüklerimden bir farkı yoktu mamafih hissettiklerim eşsizdi. Sanırım insan ne kadar yaş alsa da içindeki çocukla bazı yerlerde rastlaşıyor ve bunu da kendine bile çaktırmıyordu. :)