Cuma akşamı Bellapais Manastırı muhteşem bir konsere ev sahipliği yaptı. Kızılay ve Kızılhaç ortaklığında hazırlanan gece, bence anlatılmaz yaşanırdı… İnanın hiç abartmıyorum. İzleyicilerin çoğunluğu İngiliz’di. Salona sığmayanlar, bahçeye kurulan ekrandan huşu içinde konseri izleme fırsatı buldu.
Eser, besteci- piyanist ve obuacı Karl Jenkıns’in ‘Silahlı Adam’ isimli Barış Ayini idi.13 bölüm ve 1 özel bölümden oluşuyordu. Şef George Ward idi. Devlet Senfoni Orkestrası, Lefkoşa ve Girne Oda Orkestraları ile Gloucester Koro Derneğinin el ele vererek hazırladıkları muhteşem bir konserdi. Işıklandırma tam bir sanat gösterisiydi. Orkestra, koro harikaydı. 6 solistin üçü Türk’tü: Ayşe Güler, Evren Karagözlü, Erkan Dağlı… Solistlerin en küçüğü 11 yaşında Tiz Thomas Whichelo. Küçük yaşına rağmen muhteşem görünüyordu.
Gelelim konsere… Açış konuşmasını çok şık bir eda ile gerçekleştiren Fikri Toros’un ardından muhteşem bir ses, salonu kaplıyor. Derinden, iniltili sesler. Savaş davulları çalıyor. Önce hafif, sonra hızlanıyor, şiddetleniyor adeta çığlığa dönüşüyor. Kulakları sağır eden gümbürtüler… Koro sahnedeki yerini uygun adımlarla, asker adımlarıyla alıyor. Sanki bir ordu yürüyor. Teatral bir görüntü… Bir o kadar da etkileyici… Koro ilahi okuyor. Ardından balkonda görünen Erkan Dağlı ezan okuyor… İçimiz ürperiyor… Huşu içinde dinliyor herkes… İşte dinleri kardeşliği… Ardından küçük bir çocuk çıkıyor, Thomas… Çocuk yüreğiyle savaşa isyan ediyor, kaybettiklerine ağıt yakıyor… Zaman zaman da kadere boyun eğişi var… Ses muhteşem… Koro elemanları 80 kişi kadar… 20- 75 yaş arası tahminen…
Anzısın çalan ziller, davullar insanı ürkütüyor… Ölüm gibi… Keskin ve acı sesler… Kayıplara ağıt olmalı… Bana zaman zaman Fazıl Say’ın “İpek Yolu”nu hatırlatan bölümler var.
Kızılay ve Kızılhaç’ın mesajını o kadar iyi yansıtıyor ki! Irk, dil, din ayrımı yapmadan insanlığa İNSAN olma çağrısı yapılıyor… İnsana saygı… Borular çalmaya başlıyor. Ordular yürüyor sanki… Ellerinde silahları, savaş düzeninde askerler… Muhteşem bir sesle canlandırma… Dinlerin kardeşliği, BARIŞA, DOSTLUĞA, KARDEŞLİĞE çağrı… Ardından cenaze marşı… Toplu ölüm töreni sanki… Ölüler… Ölüler… Ölenleri son selamlayış… Şehitlere son saygı selamı… İçim ürperiyor… Gözlerim doluyor… Koca salonda çıt yok… Öylesine çıt yok ki gecenin içinden kurbağaların, gece böceklerinin sesi duyuluyor. Önceden uyarıldığımız için hiç alkış, akışı bölme yok. Bu da daha etkileyici elbette… Şimdi çan sesleri duyuluyor, ölümü haber veren kilise çanları çalıyor sanki… İslamiyet ile Hıristiyanlığın bileşkesi… İnsan doğumda ve ölümde eşit. Orada ırk, din, dil, milliyet, cinsiyet… Yok… Solistler koronun önünde yer alıyor… İlahiler söylüyorlar… Aynı acıyı, aynı üzüntüyü, aynı kederi, aynı kaybı yaşıyorlar. Ölüler uğurlanıyor. Derin bir yas var… Manastır inliyor. Akustik mükemmel. En hafif ses bile duvarlarda geziniyor.
Şimdi savaşa isyan başlıyor. Başkaldırı… Sorgulama… Kendine geliş… Sesler birleşiyor, çoğalıyor, çığlığa dönüşüyor… Ağırlaşan hava, insanın içi bunalıyor… Ardından sahne yavaşça aydınlanıyor. Sanki BARIŞ topraktan yavaş yavaş doğruluyor dizlerinin üzerinde. Sonra ayağa kalkıyor, dimdik… Ben varım diyor, ben varım… İnsan elele verirse savaşlar biter. Kardeşlik hem de DÜNYA KARDEŞLİĞİ… EVREN KARDEŞLİĞİ başlar o zaman. İşte yine çığlıklar duyuluyor. Durmadan savaşın acımasızlığı hatırlatılıyor. İçiniz daralıyor. Nihayet sona yaklaşıyoruz… Neşeli bir ses. Barış şarkıları… Flüt sesi. Cıvıl cıvıl, mutluluk şarkısı… Barış koşa koşa, dans ederek geliyor. Düğün, bayram, şölen. Herkes mutlu… Yüzler gibi yürekler de aydınlık… Kadın erkek, çoluk çocuk… Barışın türküsü söyleniyor hep bir ağızdan. Muhteşem bir final. Geceye emek veren herkesi gönülden kutluyorum, elbette başta, meslektaşım Kuzey Kıbrıs Türk Kızılay Derneği Genel Başkanı Işılay Arkan’ı. Ayrıca tanıtım kitapçığındaki güzel sözleri için de. Barış, onu isteyen, onun için çaba harcayan İnsanındır her zaman…
