Bugün, adam kelimesini işlemeye karar verdik.
Gerçekten.
Adam nedir ?
Bazı çevreler, adam kelimesini, erkeklikle eş tutup ona göre davranır.
Bazılarımız, adamlık, verdiği sözü yerine getirendir, der.
Bazılarımız, ilkelerinden taviz vermeyeni, adam olarak nitelendirir.
Bir çok kişi de, dünyada, para babalarını adam olarak görür.
Tabii, makamları bir yana itmeyelim.
Makamlara oturanlar da, yine bazılarımız tarafından adam olarak
görülmekte, nitelendirilmektedir.
Toplumumuzda ve dünyada, adam üzerine çok büyük bir algılama
çeşitliliği vardır.
Mesela, yaşama veda edenler için “Allah rahmet eylesin, adam gibi adamdı“ diyenler az değildir.
Bazen de, büyük makamları kapmış kimseler için ise “ şu göreve gelmiş, amma adam olamamış” deriz.
Bizim toplumumuzda da, bunlara benzer yakıştırmalar vardır.
Rahmetli Denktaş’ın bu konu üzerinde bir cümlesi var. “Her zaman adam ol, zamanın adamı olma“ derdi.
Demek ki rahmetli Denktaş’a göre de, ülkemizde, zamana göre peyda olan adamlar, varmış.
Olmaz, olur mu ?
Toplumda, bir haksızlık veya beğenmediğimiz bir durum karşısında:
“Adama bak yahu“ deriz.
Beğenmediğimiz davranışlar karşısında ise:
Birileri için, “dam değildir“ deriz.
Bu gün, ağzımızdan düşürmediğimiz, adam ve adam üzerindeki
deyimleri köşemize aldık.
Çünkü bizde de, kendilerini adam yerine koyan, fakat bu adamlıklarını, bulundukları makamlar sayesinde sürdürdüklerinin, farkında değillerdir.
Ya da, gerçekleri bilerek hareket etmektedirler.
Adamlıkları sayesinde makam sahibi olanlar, makamları altlarından gitse bile , toplumda adam olarak nitelenip o şekilde muamele görürler.
Makam sayesinde adam olduklarını sananlar, altlarından makam gittikten sonra, kendilerini boşlukta hissederler. Adam yerine konulmak, şöyle dursun, toplumda yalnızlaşırlar.
Suratlarına, bakılmaz.
Biz de de, bu tiplemelerden, bir hayli fazla var.
Sonunda, kaderlerine terk edilirler ve bu dünyadan göçüp giderler.
Son olarak, vezirle baba hikayesinden, bir alıntı yapayım;
Adam oğlunun gidişatını beğenmeyip her zaman “ sen adam olmazsın” dermiş.
Oğlan, bunu içine sindirememiş.
Sonunda, vezir olmuş.
Babasını, yanına çağırmış.
Babası günlerce süren yolculuktan sonra, oğlunun yanına varmış. Oğlu, babasına, nasıl adam olduğunu göstermek istemiş.
Yanına vardığında, oğul babasına:
“Baba, bana hep adam olmazsın derdin. Bak onun ötesine de geçtim. Vezir oldum“ demiş.
Baba:
“Oğul, beni buraya, bunun için mi getirttin “ diye sormuş.
Oğul’un yanıtı :
“Evet“ olmuş.
Baba, gülerek yanıt vermiş.
“Oğul, vezir oldun amma, yine adam olamadın“ demiş.
Makam sayesinde, kendilerini, adam zannedenlere, bu yazı, ithaf olunur.