Bu yazımda aslında 3 maymunu oynadığımız ama toplumun en büyük yaralarından olan ve bir olay olduğu zaman en çok bağırdığımız daha sonra ise tekrar unuttuğumuz, unutmak istediğimiz bir konudan bahsedeceğim; ÇOCUK İSTİSMARI!
İstismarın nerede, ne zaman çocuğu yakalayacağını kestirmek mümkün değildir. Anne ve babalar her an çocuklarının yanında olamazlar ancak çocuklarına bazı refleksleri 4 yaşından itibaren kazandırabilirler ve çocuklarına kendilerini korumalarını öğretebilirler. Peki istismara karşı çocuğa hangi refleksler kazandırılmalıdır?
1. ‘BEDENİM BANA AİTTİR’ bilinci:
Kendi bedeninin kendisine ait olduğu hissini kazanamayan, kendi bedeninin üzerinde başkalarının bir şey yapabileceğini düşünen çocuk, çok rahatlıkla istismar tuzağına düşebilmektedir. Anne-babaların çocuklarının bedenleri ile yapacakları temaslarda, çocuklarının onayını alma yönünde eğilim göstermelidir.
Altını ıslatmış çocuğunun öfkeli ve sert bir şekilde pantolonunu çıkartmak yerine, biraz sabırlı davranıp çocuğun onurunu kırmadan “Altını ıslatmışsın, değiştireyim istersen” denmelidir. Böylece, onun vücuduna ait bir şey yapacakken ondan izin alınması gerektiği gösterilmiş olur.

2. ‘İZİN VERİRSEM DOKUNABİLİRSİN’ refleksi:
4-5 yaşından sonra yetişkin bireyler çocukları öperken “Seni öpebilir miyim?” diye müsaade istemeleri bu bilincin oluşmasında çok etkilidir. Çocuğun onayının alınarak öpülmesi çocuğun bedeni üstünde söz hakkı olduğu bilincini kazandırmakta ve kötü dokunuşu ayırt edebilmesini sağlamaktadır.

3. ‘DOKUNULMASI YASAK OLAN YERLERİM’ refleksi:
Özellikle genital bölgelere dokunulması çocukta ani tepkiye neden olmalıdır. Bunun için gerek banyoda, gerek üzerini değiştirirken dört yaşından itibaren genital bölgelerine harici temas azaltılmalıdır. Çocuğa birinci derecede yakın olan herkes çocuğu cinsel organlarına dokunarak, öperek, vurarak sevmemelidir. Böylece çocuk genital bölgelerinin özel olduğunu düşünecek ve bu bölgelerin korunması gerektiği bilincine varabilecektir.

4. ‘FİZİKSEL BASKIYA DİRENEBİLİRİM’ refleksi:
Yapılan araştırmalara göre; taciz yaşamış çocukların birçoğu, çırpınmanın ve taciz anında kaçmanın çözüm olmadığını düşündüklerinden kaçmayı ya da kurtulmayı denememişlerdir. Çünkü güçlerinin taciz esnasında yetersiz kalacağını düşünmüşlerdir. Bu yüzden anne babalar çocuğunu severken ona kendi güçsüzlüğünü hissettirecek kadar büyük ve orantısız güç gösterilerinden sakınmalıdır. Bu nedenle çocuklar hiçbir zaman güç kullanılarak bir işe zorlanmamalıdır.
Dışarıya çıkmak istemeyen çocuk, sürüklenerek evden çıkarılmamalı, dışarıda oynarken eve girmek istemeyen çocuk yaka paça eve alınmamalıdır.

5. ‘VÜCUDUM GÖRÜNMEMELİ’ refleksi:
Çocuklar yürümeye başladığı andan itibaren anne babalar çocuklarını çıplak bırakmamalıdır. Çocuk hatırlayabildiği en küçük yaştan itibaren kendisini devamlı genital bölgeleri giyinik olarak hatırlamalıdır. Özellikle dört yaşından itibaren çocuk, çıplak olarak ev içinde veya dışında bulunmamalı, giysilerini kendisinin giyip çıkarmasına izin verilmelidir. Böylece bu alışkanlık önlenebilir ve bunun sonucunda bir refleks geliştirebilir. Kendisini başkalarının yanında çıplak görmeye alışkın olmayan çocuklar, elbiselerinin birileri tarafından çıkartılmasından ciddi rahatsızlık duyacaktır.



6. ‘BANYODA ÇIPLAK OLUNMAMASI’ bilinci:
Dört yaşından itibaren anne-babaların tamamen çıplak olarak çocuklarıyla banyo yapmaması gerekir.

7. ‘TUVALETTE BENDEN BAŞKASI OLMAMALI’ bilinci:
Dört yaşına girmiş bir çocuğa, tuvaletin özel bir mekan olduğunu ve tuvalet ihtiyacı gideren birisinin başkaları tarafından görünmesinin doğru olmayacağının öğretilmesi gerekir.

8. ‘SOYUNMA VE GİYİNMEDE YALNIZLIK’ bilinci:
Çocuk kendi bedenini izleyen birinden rahatsız olmalıdır. Bu nedenle başkalarının yanında çocuğunun üzerinin değiştirilmemesi gerekir. Amaç; çocuğun kendi bedeninin açık bir ortamda ve birilerinin görebileceği bir şekilde sergilenemeyeceği refleksini kazandırmaktır.

9. ‘İZİN VERİRSEM, KABUL EDİLİRSİN’ refleksi:
Anne-babalar, özellikle yedi yaşından sonra çocuğun odasına girerken mutlaka izin almalıdır. Onun çıplak vücuduyla karşılaşılması halinde özür dilenip çıkılmalıdır. Çocuk üzerini değiştirmekte başarılı olamıyorsa, “İstersen yardım edeyim” diyerek izin alınmadan çocuğun kıyafetlerine el atılmamalıdır. Çocuk gerekirse izin vermeyeceğini öğreninceye kadar bu eğitim devam etmelidir.

10. ‘KİM KİMDİR’ bilinci:
Çocuklar için güven duygusu çok önemlidir. Onlar çevredeki her yetişkine karşı sonsuz güven duygusu besler. Bir çocuğun çevresinde kendisi için tehlike olabilecek kişileri kavrayabilmesi en erken 7-9 yaş grubunda başlar. Çocuk ‘Kim kimdir’ bilincini edindiği zaman sadece kendisi için ‘güven kaynağı’ kişilere güven duyacak, diğerlerine karşı da bilinçsiz bir refleksle karşı koyacaktır. Böylece sınırsız güven isteği ile çocuğa yaklaşan kişiler çocuk tarafından rahatlıkla dışlanacak ve kendini böyle kişilerden uzak tutacaktır.