Ülke yangın yeri. Bir tarafta 1.5 yıldır boğuştuğumuz pandemi, diğer tarafta 12 lirayı aşan Sterlin, adeta 'korku flmi içindeyiz' duygusu uyandırıyor.
Gelecek belirsizliği, önümüzdeki ay maaşların ödenip ödenemeyeceği, ekonominin düzlüğe çıkması için alınması gereken önlemler, turizm ve yüksek öğretimde atılması gereken adımlar...
Ne yazık ki bunların hiçbiri ülkemizde Meclis'in gündemine dahi gelmiyor. Varsa yoksa bir seçim tartışması almış başını gidiyor.
CTP lideri Tufan Erhürman, iktidarın kendi istediği erken seçim tarihini onaylatmak adına oluşturmaya çalıştığı ‘ad-hoc komite’ konusunu muhalefetin yargıya taşıma adına çalışma içinde olduğunu açıklıyor.
Erhürman'ın “Ya hukuk yolu ya da sokak yolu! Diktatör rejimlere karşı bu iki seçenekle mücadele edilebilir” sözlerini dinlerken, insan kulaklarına inanamıyor. Bu kadar büyük laflar da neyin nesi, insan anlamakta güçlük çekiyor.
Mesele ekim ya da nisan ayında seçim ise 6 aylık bir süre için meseleyi diktatörlüğe kadar götürmek, siyasi ciddiyetle bağdaşmıyor.
Diğer muhalefet partileri TDP ve HP de CTP'nin kuyruğuna takılmış gidiyorlar. Gerçi onlar henüz diktatörlük açıklamaları yapmadı ama meseleyi yargıya götürmekte hemfikirler.
Seçim tarihi tartışmasını diktatörlük polemiğine kadar götüren anamuhalefet buradan siyasi bir rant çıkaramaz.
Çünkü vatandaşın derdi seçim değil, geçim...
Ancak koltuk kavgasındaki siyasi geleneğimiz ne yazık ki bu gerçeği göremiyor. Üstelik şu an bu siyasi atmosferde seçim yapmak, iktidarın büyük partisi UBP'ye bir iki milletvekili kaybettirse de siyasi tabloda ne değişecek? Yine bu siyasi partilerle hükümet kurulmak zorunda kalmayacak mı?
Tabi bazı bakanlık koltukları, daire müdürlükleri, paylaşılan kurumlar değişebilir. Asıl mesele de bu koltuklara ilişkin yürütülen kavgadır.
Yoksa kimsenin vatandaşın derdine derman olmaya çalıştığı yok. Ancak bu daha fazla böyle devam edemez.
İktidarla muhalefet işi gücü bırakıp, aralarındaki siyasi kavgayı mahkeme koridorlarına götürürlerse bu halkın tepkisi ağır olur. Bizden söylemesi...