23 Ocak seçimleri yaklaşırken anketler havada uçuşuyor.
Birinde ilk üç başka, diğerinde daha başka.
Güvenilir kaynaklardan elde edilen bilgiler, paraların havada uçuştuğunu ortaya koyuyor,
Anket başına 70 bin, 90 bin TL gibi paralar istendiği iddiaları ayyuka çıkmış vaziyette.
Amaç ne?
Amaç seçmenin algısını yönlendirebilmek.
Kısaca anketlerle 23 Ocak seçimleri sonrasında iktidara en azından ortak olacakları mesajını veriyorlar.
Seçmene bunu düşünerek sandık başına gitmesini salık veriyorlar.
Vatandaşın kazananın yanında olma isteğiyle hareket edeceğini düşünen siyasi yapılar, “Benim yanımda olursan, iktidara geldiğimde seni gözeterim” mesajı veriyor.
Bu hastalıklı yapının bunca yıl değişmemesinin nedeni de aslında bu menfaat zinciri.
Saadet zinciri dolandırıcılığına benzeyen bu yapıda sisteme ilk eklenenler yani halkanın en başında olanlar kazanıyor.
Halkanın en sonunda olanların ise kazanmasına asla imkan olmuyor.
Kurtuluşu toplumsal bir anlayışla değil de kişisel menfaat çarkında görenler de önümüze atılan bu oltanın tuzağına düşüyor.
Kıbrıs Türk halkı tarihinde önemli mücadeleler vermiş bir halk.
Bu mücadeleler verilirken, toplumsal bilinci en yüksek düzeyde yaşamış bir halk.
Kurtuluşun ancak hep birlikte mücadele ederek gerçekleşeceğini, tek başına kurtuluşun olmayacağını tarihsel anlamda da deneyimlemiş bir halk.
Peki böyle bir halk yıllar içinde nasıl oldu da siyaset kurumuyla kişisel menfaat çarkında buluşarak zehirlendi?
Ne oldu da “biz” değil, “ben” demeye başladı.?
Ne zaman toplumsal kurtuluşun değil de bireysel kurtuluşun peşine düştü?
Bu soruların yanıtında şüphesiz bunca yıl yaşanan siyasi dejenerasyonun payı büyük.
Hata halk da mı yoksa bizi yönetenlerde mi oldu?
Bu tartışmaya hiç girmeyelim.
Çünkü bu sorunun yanıtı, “yumurta mı tavuktan çıktı, tavuk mu yumurtadan çıktı” ikilemi kadar gülünçtür.
Asıl olan toplumsal ahlakın hızla kirlendiğidir. Bu kirlilik toplumu giderek çürütüyor.
23 Ocak seçimlerinde sandık başına giderken bunu bir kez düşünmeliyiz. Bizden söylemesi…