Türkiye ile Yunanistan arasında Ege’de yaşanan gerilim, Doğu Akdeniz’de de Türkiye ile Rum kesimi arasında kendisini gösteriyor.
Elbette her ikisinin arkasında da Ege’deki adaları silahla donatan, Rum kesimine de silah ambargosunu kaldıran ABD var.
ABD Vietnam’da, Irak’ta daha doğrusu dünyada asker gönderip savaştığı her yerde büyük kriz yaşadı. O yüzden artık direk savaşmak istemiyor.
O yüzden Rusya ile yakınlaşan Türkiye’ye gözdağı için Rusya’yı, hatta Rum kesimini kullanıyor.
Ancak Türkiye elbette bu oyunun farkında. Ne Ege’de, ne de Doğu Akdeniz’de kuru gürültüye pabuç bırakmaya niyetli değil.
Türkiye Ege’de İHA ve SİHA’larla hakimiyeti elinde tutuyor. Doğu Akdeniz’de ise Kıbrıs adasına daha çok teçhizat göndererek askerî varlığını takviyeye edeceğini en yetkili ağızlardan da deklare etti zaten.
Geçitkale Havaalanı’nın modernizasyonu ve Boğaz’da deniz üssü inşası gibi çalışmalar Rum yönetiminin kabus görmesine neden oluyor.
Rum lider Anastasiadis, “AB üyeliği Güney Kıbrıs'ı bir kalkan gibi korur” derken, isim vermeden stratejik ittifaklardan söz ederek ABD’yi de işaret etti.
Öyle görülüyor ne Rum yönetimi, ne de Yunanistan Avrupa’nın orta yerinde Ukrayna’nın başına gelenlerden ders almamış görünüyor.
Başta ABD ve AB olmak üzere Batı’nın gazına gelen Zelenski, bugün ülkesini perişan etmiş vaziyettedir.
Dört parçaya ayrılan Ukrayna, bu savaşın yaralarını uzun yıllar unutamayacak. ABD ve NATO, silah yardımı ve sırt sıvazlama dışından Ukrayna’ya hiçbir destekte bulunamadı.
Savaş meydanında Rusya ile Ukrayna teke tek kaldı.
Bugün Türkiye’ye kafa tutan Yunanistan ve onun şımarık çocuğu Rum yönetiminin durumu da Ukrayna’dan farklı değil aslında.
O yüzden liderler ülkelerini böyle bir maceraya atmadan önce 40 kez düşünmelidir. Ukrayna lideri Zelenski bugünü görebilseydi belki savaş başlamadan ABD ve AB’nin vaatlerine bu kadar aldanmazdı.
Ukrayna dersi hem Atina’da hem de Güney’de iyi ezberlenmeli. Hiçbir ülke başka bir ülkenin dolduruşuyla ülkesini maceraya sürüklememeli. Bizden söylemesi…