Ana muhalefet, yabancıların mülk edinmeleriyle alakalı yeni bir yasal düzenlemeye ihtiyaç olduğunu belirterek, bu konuda bir yasa önerisi hazırladıklarını açıkladı.
Yasanın ana fikri ise “Yabancıların bütün yerleşim birimlerinde edineceği mülklerin oransal olarak sınırlandırılması” şeklinde özetleniyor.
İçeriği tam net olmamasına rağmen, bu yasayla ilgili ince eleyip sık dokumalıyız.
Safa Grup Yönetim Kurulu Başkanı Ali Özmen Safa’nın, siyasilere yaptığı, “Yılsonuna kadar emlakta
kriz kapıda yangına benzin dökmeyin” uyarısı ortadayken, böyle bir yasa neye hizmet eder?
Bunun hesabı iyi yapılmalıdır.
İlk önce şunu belirtelim.
Emlakçılar Derneği Başkanı Hasan Sungur, geçen sene satılan mülk sayısını açıkladı.
Sözleşmeli satılan konut sayısıyla 1001 dönüm, tapudan satış yoluyla da 1163 dönüm arazi satıldığına dikkat çeken Sungur, resmi rakamlara göre adanın kuzeyinde 1 milyon 453 bin dönüm Kıbrıs Rum mülkiyeti bırakıldığını belirtiyor.
Dolayısıyla satılan arazi binde yarım bile değil.
Yani bu konuda koparılan yaygaranın, öyle çok güçlü bir zemini yok.
Diğer taraftan Müteahhitler Birliği, “İtalya’da ev alın çalışma izni çıkaramazsın; Çalışmak için gelene mevzuat başka tatil için ev aldınsa mevzuat başa, kiralayacaksan da başkadır. Bizde hem mevzuat yoktur hem de var olan arap saçına dönmüştür” diyerek sistemi eleştiriyor.
Peki bu sistem nasıl oluşturuldu? Müteahhitler Birliği bu sistemin paydaşı değil mi? Bugüne kadar bu konuda ne yaptı?
Dünyanın birçok yerinde, Türkiye’de Güney’de yabancıya konut satışı için vatandaşlık dahil bin bir teşvik hazırlanırken, biz bu ülkeden konut alan yabancıyı ürkütmeye mi çalışıyoruz?
Diyelim ki yabancı gelmedi, konutlar satılmadı. Ne olacak? Yapılan konutlar bedavaya Kıbrıslı Türklere mi kalacak?
Hani inşaat sektörü lokomotifti? Şu anda adeta lokomotifin yakıtını kesip, “hadi ülkeyi çek” diye talepte bulunuyoruz.
Biz bu kafayla gidersek lokomotif raydan çıkacak. Bizden söylemesi…