Cumhuriyet Meclisi’nde yeni yasama yılı bugün düzenlenecek törensel toplantıyla başlıyor.
Ülke tarihinin en zorlu ekonomik koşullarının yaşandığı bugünlerde iktidarıyla muhalefetiyle Meclisimiz, tarihi bir sorumluluk taşıyor. Hiçbir milletvekili bu gerçeği aklından çıkarmamalıdır…
Eğitimden sağlığa, ekonomiden kamu yönetimine her alanda sıkıntılı bir sürecin içindeyiz.
Hükümet seferberlik ruhuyla sorunların çözümü için çaba sarf ediyor ama çok da yeterli olmuyor.
Çünkü muhalefetin aklında fikrinde hükümete çelme takmak, hükümeti düştüğü yerde erken seçime zorlamak yer alıyor.
Muhalefet Meclis’te sayıca üstün olmadığı için toplumsal muhalefeti Meclis dışındaki unsurlarıyla örgütlemeye çabalıyor.
Örnek mi? Milli Eğitim Bakanlığı’nın “tam gün eğitim” için iddialı bir hedef ortaya koyduğu bugünlerde öğretmen sendikalarının öğleden sonra derse girmeme kararına bakın…
Öğlene kadar derse giren öğretmen, “daha az çalışarak” eğitime nasıl bir katkıda bulunmayı amaçlıyor?
Muhalefetin arka bahçesi durumundaki bu sendikaların tutumu karşısında veliler ne düşünüyor?
Herhalde “aferin” diyecek halleri yok.
Tüm anne babalar, yaşanan kaosun çocuklarımızın geleceğini nasıl çaldığını çaresiz bir şekilde izliyor.
İktidar ile muhalefet arasında sorunlara bakışla ilgili çelişkiyi eğitim dışında diğer alanlarda da görmek mümkün.
Hatta bırakın iktidar ile muhalefeti, aynı partinin halef selef konumundaki iki bakanı arasında dahi fikir birlikteliği göremiyoruz.
Bakın reçete yolsuzluğuyla ilgili Çalışma Bakanı Sadık Gardiyanoğlu’nun kararlı tutumuna…
Bir de bakın eski Bakan Hasan Taçoy’un “Ama, fakat, ancak…” diyerek soruşturmaya gölge düşüren tutumuna…
Yani iktidar ile muhalefeti şöyle kenara bırakalım aynı partilerin milletvekilleri arasında dahi fikir birlikteliği oluşturamıyoruz.
O halde ülkenin önündeki sorunları nasıl çözeceğiz?
Ortak bir akıl etrafından konsensüs sağlayamazsak, bu milleti nasıl yaşadığı sorunlardan çekip çıkaracağız?
Bugün Meclis açılırken iktidara da muhalefete de önemli görevler düşüyor.
İktidar yapıcı eleştirileri dikkate alıp karar alma süreçlerine muhalefeti de dahil etmek için çaba göstermeli.
Muhalefet de en azından komitelerde oy birliğiyle geçen yasalar Genel Kurul’a geldiğinde nisaba desek vermeli. Meclis’i seviyesiz tartışmalardan uzak tutmak için üstüne düşen görevi yapmalıdır.
Meclis’in itibarı ancak böyle korunabilir. Bizden söylemesi…