Önümüzdeki yılın bütçe rakamlarında en sıkıntılı konu yine yıllardır kronik bir mesele haline gelen ek mesai sorunudur.
Ekonomistler ek mesaide geldiğimiz noktayı, tam olarak “bütçe açığının yüzde 26’sı” olarak özetliyor.
20024 sonu için bu rakam dile kolay tam 1.8 milyar Türk Lirası…
Peki bu devlet bu rakamı ödeyebilir mi?
Öder ödemesine ama buraya giden paralarla neler yapılabilir, hangi alanda hizmetler iyileştirilebilir?
Peki ya hükümet ek mesai ödemek yerine başka bir formül bulunamaz mı?
Yanlış anlaşılmasın.
Bir insanı çalıştırırsanız elbette ödeyeceksiniz. Çalışanların suçu yoktur. Ancak ek mesai olan yerler bellidir. Sağlıkta, maliye bakanlığının belli birimlerinde, poliste daha çok ek mesai oluyor.
Uzmanların aktardığına göre son 2 yılda 570 kişi geçici işçi sıfatıyla işe alındı. Buralara kadrolu insanlar alınamaz mıydı?
Bu şekilde vardiyalı sisteme geçerek hem isdihdam yaratır, hem tasarruf eder, hem de kamu hizmetinin kalitesini artırmaz mıydık?
2024 bütçenin yine yaklaşık yüzde 78’i maaş ödemelerine gidecek.
Ekonomistler bu rakamın gelişmiş ülkelerde bütçenin yüzde 35-40’ı düzeyinde olduğunu ifade ediyor.
Bizim de böyle bir bütçe için çalışmamız gerekmez mi?
Tüm bu sorular, aslında cevabı belli olan sorulardır. Çünkü aklın yolu birdir.
Ancak yılardır kişisel ve zümresel menfaatleri önde tutan toplumsal yapımız nedeniyle bu sorunlar etrafında çözüm için ortak akıl oluşturamadık.
Bugün geldiğimiz noktada kime dokunsak bin ah işitiliyor. Ama iş çözüme geldiğinde herkes parmağının arkasına saklanıyor.
Çünkü kendi küçük krallıklarımızda, küçük menfaatlerimizi önde tutarak çocuklarımızın geleceğini çalmayı göze alıyoruz…
Yarım asırdan bu yana bu devlet Ruma karşı, yedi düvele karşı anavatanın desteğiyle önemli bir mücadele veriyor.
Son yıllarda uluslar arası arenada öyle mesafeler kat ettik ki önemli bir aşamanın da eşiğindeyiz.
Ama içeride yaşadığımız sorunlar ne yazık ki ülkeyi denizi geçerken derede boğulur hale getiriyor. Buradan uyaralım. Bizden söylemesi…