Eskitti eskileri insanlar..
Ne anılar kaldı..
Ne sıcacık bağlılıklar..
Nerde o güzel insanlar..
Gönülden gönüle sarılanlar..
Vefayı unutmayan,
Cefayı birlikte sırtlayan..
İki elden bir olan..
O güzel insanlar nerde...

Yağmur getirdim size serinleten. Deniz getirdim size Uçsuz bucaksız sonsuz Mavilikler. İçinde şarkılar Şiirler. Gökyüzünden gökkuşağını indirdim rengarenk allı yeşilli morlu. Güneş getirdim sımsıcak sevgi dolu ışık ışık.
Yıldızlardan dilek tuttum gece yarısı gökyüzüne yalvardım. Bereketli yağmuru yağdır da kirlilikler temizlesin Coğrafyam örnek olsun yedi cihana, sonsuzluğa. Kalbim ruhum rahatlasın. Biz güzel insanların yüzümüz gülsün.
Herkesten çok çırpınıyorum yaşamın içinde. Ve biliyorumki ne oturduğum evin sahibiyim, nede içinde durduğum bedenin. Hayat işte herkes gibi bende bir garip Havva kızıyım. Kendimle geçinir giderim. Amacım bu dünyadan giderken ardımda güzel şarkılar Şiirler bırakmak. Ve yazdığım makaleler. Belki bir gün yazılarımın amacı anlaşılırda coğrafyamı bu kirlilikten birileri çıkar temizler.
İşte böyle. Hayat denen bu kurgunun oyuncularından biriyim. Hiç bitmeycek bir tekamülün öğrencisiyim. Tek bir meziyetim var. Sevmek...
Ey insanlık bilmiyorsanız gelin sevmeyi sizede öğretirim...

Sizi Seviyorum...