Diğer Kadınlara Hiç Benzemedik...
Çıtkırıldım olamadık mesela. 'Gelip beni al' demek yerine, kendimiz gittik koşa koşa. Rahibe Thresa gibi hep sorun dinledik, sanki bizim hiç derdimiz yokmuş gibi.
Çiçek istemedik, hediye istemedik, en büyük hediye sevilenle beraber olmak dedik.
Sürprizlere bayılırdık, ama en güzel sürprizleri hep biz yaptık. Severken sonuna kadar sevdik, söverken yüzlerine saydık.
Rol yapamadık, fazla doğal olduk.
Bu sebeple kıymetimiz bilindi mi?
Hayır!
Nasıl olsa hep vardık.
Şimdi yokuz...
Mutlu musunuz....?
Hayatı çok ciddiye almadım...
O da beni ciddiye almadı...
Yokmuşum gibi davrandı.
Olsun küskünlüğümüz yok !
Zaten büyük hesaplarım olmadı hiç !
Bir an sonrası belli olmayan hayatta
uzun vadeli planlar yapmadım.
Her an bir yerlere gidecekmiş gibi
Valizimi hazır beklettim.
İkiyüzlüler maske takmamı istediler.
Bıyık altından gülenlerde oldu...
Olsun geceleyin yastığa başımı rahat koyuyorum ya,
Bu yeter bana !
Şöyle geriye dönüp mazime baktığım zaman,
Çok da kaybettiğim bir şey yok...
Sevemedim bir türlü kalabalıkları,
yüksek sesleri, gürültülü insanları.
Sessizlikte huzur buldum,
yalnızlığımda dinlendim...
Umarım elinizin tersi ile ittiğiniz insanlara bir gün iki elinizle sarılırsınız...
Sizi Seviyorum...