Her Kalp kendi içindeki çiçeğin kokusunu verir.
Sözcükler tükenmiş,
Kalem kağıda küsmüşken,
Şimdi nasıl anlatmalı
İnsanın insana yaptığını...

Suskunluk zarif bir isyandır,
Kelimeleri zayi etmeme
Duymak istenilmeyen kelimelerin önüne çekilmiş bir bariyer gibi,
Sözcükleri durdurma biçimidir...

Suskunluk kırılmış bir insanın, kırmamak için verdiği gayrettir...
Suskunluk konuşarak hallolmayan her şeyin üzerine vurulmuş bir mühür,
İnsan kalma mücadelesidir...

Ağırdır ağrılıdır sabıra sabır doğurtur,
İçte çok şeyi yıkar soğutur
Ama karşındaki insanları yıkmamak için de
Sessizce, sessizce susar kalır..
Sizde fazla bahar var mı
İçinde kuşlar kelebekler
Binbir renkli çiçekler olan
Ah şimdi,
Şöyle atıp pabuçları yalınayak
Çimenlerde neşeyle dolaşmak vardı..

Sizde fazla mavi var mı
Biraz gökyüzünden
Yahut engin denizlerden
Ah şimdi,
Alıcı kuşlarla bir olup
Hırçın dalgalar üzerinden
Deliler gibi uçmak vardı..

Sizde fazla yeşil var mı
Biraz orman kıyısından
Yahut yosun tutmuş bir göl kenarından
Ah şimdi,
Atıp çantayı omuzuna
Dağ tepe demeden dolaşmak vardı

Sizde fazla umut var mı
Dünden arta kalan
Yahut çocukluğunuzdan miras
Ah şimdi
Şöyle açıp kollarını iki yana
Dünyayı gözü kapalı kucaklamak vardı...

Sizi Seviyorum...