Okullarda başörtüsü takılmasına izin veren Disiplin Tüzüğü’nün toplumda yarattığı gerginlik herkesin malumu.
Bu konu dün Cumhuriyet Meclisi’nde de saatlerce tartışıldı.
Ortak görüş “Başörtüsü konusunda Kıbrıslı bir formül bulmak zorundayız” oldu.
Aslında Meclis’te dün yaşanan tartışmaların da öncesinde hükümet demokratik bir olgunluk gösterdi.
Toplumda bu konuda yaşanan gerginlik de dikkate alınarak tüzük geri çekildi.
Hükümet ortağı Bakan Erhan Arıklı, “14 yaşındaki iki kız çocuğunun başını örtmesi rejim veya ülkenin geleceği için tehdit değildir. Türkiye’de başörtüsü serbest, Avrupa’da da birçok ülkede yasak yok” dedi.
Arıklı, 'Güney Kıbrıs laik, Avrupa laik. Hangi ülkede başörtüsü yasağı var? Oralar neden tehlike değil?' diye sordu.
Aslında Anayasanın 59. ve 23. maddeleri de kimsenin eğitim hakkından mahrum bırakılamayacağını açıkça ortaya koyuyor.
Ancak elbette burada hassas bir çizgi var. Bu çocuklar başlarını kendi iradeleriyle mi örtüyor, yoksa aile baskısıyla mı örtüyor?
Her ne olursa olsun burada hiçbir hak ihlaline neden olmadan, iki tarafın da hassasiyetlerini dikkate alan bir çözüm üretmek zorundayız.
Peki mesele nasıl krize döndü?
Bir çocuk bone ve bandana ile okul idaresinin izniyle 17 gün okula gidiyor, 17 günden sonra çocuk okula alınmıyor.
Sonra durum Milli Eğitim Bakanlığı’nın gündemine geliyor.
Bakanlık ne yapsaydı?
“Bu çocuk okula giremez” mi deseydi?
Üstelik, Milli Eğitim Bakanı, çocukla kendisinin de görüştüğünü ve oldukça bilinçli olduğunu söylüyor.
Yani bir aile baskısıyla yaşanan durum da ortada yok.
Bu ülkede “başörtüsü sorunu yok” diyerek, 90’ların Türkiye’si yaklaşımıyla meseleyi ele alırsak, bu ülkenin demokratik geleneğine yakışmayan bir tutum sergilemiş oluruz.
Sorunu toplumu kamplaştırmadan, dün Meclis’te de konuşulduğu gibi “Kıbrıslı bir formül” ile çözmek zorundayız. Bu konuda iktidara da muhalefete de önemli görev düşüyor. Bizden söylemesi…