Yılın her günü kıymetlilerimizdir anneler… Ama bir gün var ki, kalplerin en derininden gelen sevgi, saygı ve minnet, daha yüksek sesle dile gelir: Anneler Günü. Bu özel gün, yalnızca çiçeklerle, hediyelerle, kutlamalarla sınırlı değildir; aynı zamanda sabrın, şefkatin ve karşılıksız sevginin saygıyla anıldığı bir vicdan günüdür.

Her coğrafyada, her kültürde, her inançta annelik kutsaldır. Çünkü anne, sadece bir birey değil; insanlığın özüdür. Bir çocuğun ilk kelimesinde, ilk adımında, ilk düşüşünde anne vardır. Onun kucağı yalnızca bir sığınak değil, bir dünya tasarımıdır. Her mayıs ayının ikinci pazarında kutladığımız o gün, sadece kadın olmanın bir boyutu değil; aynı zamanda hayatın anlam bulduğu en derin duygudur.

Çağımız hızlı, yorucu ve çoğu zaman yabancılaştırıcı bir çağ. Teknoloji ilerledikçe insanlar birbirine uzak düşüyor. Kalabalıklar içinde yalnızlaşan bireyin en sağlam dayanağı yine annedir. Onun varlığı, huzurun adıdır. Bir bakışıyla anlayan, bir susuşuyla yol gösteren, bir dokunuşuyla sarıp sarmalayan anneler; insan kalabilmenin sessiz garantisidir.

Artık anneler sadece çocuk büyüten değil; aynı zamanda çalışan, yöneten, öğrenen ve öğreten bireyler. Hayatın her alanında mücadele eden bu kadınlar, fedakârlığın ve üretkenliğin en güzel örneğini sergiliyor. Ancak ne kadar güçlü görünürlerse görünsünler, onların sessizce taşıdığı yükü görmek, o yükü hafifletmek hepimizin sorumluluğudur.

Anneler Günü’nün bir başka yüzü de var: Evladını kaybetmiş anneler, annesiz büyüyen çocuklar… Bu gün herkes için aynı sevinci taşımayabilir. Ama ortak bir gerçek vardır: Annenin yokluğunda bile varlığı hissedilir. Çünkü o, bir isimden, bir bedenden öte; bir hissin, bir duanın, bir merhametin adıdır. Bazen bir dua, bazen bir fotoğraf, bazen sessiz bir gözyaşıdır anne…

Eğer hâlâ annemizin elini öpebiliyorsak ne büyük bir şans… Bir mezar taşına bir çiçek bırakabiliyorsak ne derin bir hüzün… Ama eğer bir annenin yalnızlığına dokunabiliyorsak, işte o zaman insanlığımızı onurlandırıyoruz demektir.

Anneler Günü, sadece doğurmuş olmanın değil; kalbinde annelik taşıyan herkesin günüdür. Bir çocuğu evlat edinen kadın, sokakta aç bir yavruya yüreğini açan biri, öğrencisine annelik eden bir öğretmen… Hepsi bugün sevgiyle anılmayı hak eder. Çünkü annelik bir unvan değil, bir yürek meselesidir.

Bu günü kutlamak, yalnızca bir gelenek değil; aynı zamanda bir duruş, bir bilinçtir. Anneye değer vermek, hayata değer vermektir. Onun kıymetini bilmek, geleceğe duyulan saygının da göstergesidir.

Bugünün sözüyle bitirelim;
“Hayat, annenin kalbinde şekillenir; bir millet, annenin duasıyla yükselir.”