İnsan için dünya karanlık bir gece gibidir, herkes kendi yolunu aydınlatmalıdır...

İyi şeyleri hep aklında tut, kötü şeyleri ise
unut gitsin...

M. Gorki

Hiçbirimiz kötü değiliz...
Hiçbirimiz masum da değiliz...
Ya neyiz kimiz?
Her birimiz ne isek, oyuz.
Yaşamın içinde boğuşan
Kusursuz da değiliz, her yaprak dökümünde renk değişen, takvim yapraklarından süzülen günlerin ayların yılların seyircisiyiz. Zamanın bize yaşattıklarının seyircisiyiz.
Hangimiz doğru, hangimiz yanlış, hangimiz günahkar, hangimiz vefalı hangimiz namusluyuz?
Buna kim karar verecek. Kim, kimler karar verecek.
Sen mi karar vereceksin?
Ben mi bileceğim. Yoksa benmi karar vereceğim
Sen 'ne' isen ben de 'o'yum. Ah dünya insanı.
Koskocaman profesör, profesörler okullarda insanlara birşey öğretemiyorlarsa kim öğretecek. Bildiğim birşey var hayat insana çok şey öğretir de. Yeterki doğruları görebilsin ve doğruları öğrensin.
Bu nasıl bir dünya.
Hepimiz önce insanız.
Kusursuz değiliz.
Olamayız da.
Her birimizin eksikleri, artıları var.
Bazılarımızın derisi siyah, bazılarımızın beyaz.
Bazılarımız camide, bazılarımız kilisede, bazılarımız sinagogda dua ediyoruz.
Neye inanıyorsak oradayız,
Neyi seçiyorsak onu yaşıyoruz.
Ne doğduğumuz yeri seçebiliyoruz
Ne de ailemizi...
Hepimiz Bu dünya da misafiriz. Geldiğimiz gibi elbet sıramız geldiği zaman herkes gibi bizde gideceğiz. Yeterki etrafımızı üzmeden kırmadan dökmeden, kalıcı kıymetli eserler bırakalım. İnsanın içini ısıtan güzellikler bırakabilelim Bu güzel Dünyamıza. Ve geriden gelecek olan nesillere..

Sizi Seviyorum...