Her çocuk gibi anne baba şefkatiyle büyümek istedim
Sıcacık bir evim olsun istedim
Yaşıtlarım gibi şımartılmak istedim
Ağladığımda başımı okşayan bir anne şefkati istedim
Düştüğümde elini uzatan bir baba gücü istedim
Okula başlamak istedim
Büyümek, belki de sizin deyiminizle “adam olmak” istedim
“Bir ülkenin geleceği çocuklardır” demişler ya
Gelecek olmak istedim
Aşık olmak istedim
Baba olmak istedim
Yıllarımı aile şefkatiyle geçirmek istedim
Geriye dönüp baktığımda çocuklarıma, torunlarıma güzel anılar bırakmak istedim

Ama ben hiç büyümedim.
Hiç sıcak bir evim olmadı ve hiç şımartılmadım
Ağladığımda başımı okşayan bir anne olmadı
Düştüğümde elini uzatmadı hiç babam

Ben tek acım düştüğümde kanattığım dizlerim olsun istedim.
Ya sen baba, sen benden ne istedin?

Ve sizler, bu mektubu okuyanlar… Benim gibi başka çocuklar olmasın istiyorsanız “sessiz kalmayın”…Belki benim yok olan hayatımı bana geri veremezsiniz ama başka çocukların hayatlarını kurtarırsınız. Unutmayın, sessiz kalmak suça ortak olmaktır. Katilim siz olmayın…