Canım annem, sana evlat acısı yaşattığım için beni affet! İçinde yanan ateşle ağıt yakıyorsun... Ana yüreği bu, biliyorum hayatın boyunca bir kor gibi yanacak bundan sonra. Bayramların olmayacak. Mezarımın başında geçireceksin tüm bayramları, gözyaşlarınla temizleyeceksin mezarımı.

O koskoca, aslan yüreğini yaktığım için beni affet baba! 'Vatan sağolsun' derken sesin titreyecek biliyorum ancak yine de vazgeçmeyeceksin 'vatan sağolsun' demekten. Hatırlar mısın; çocukluğumda bana hep Çanakkale Şehitlerini anlatırdın, onlara selam götüreceğim senden baba...

Canım, hayat arkadaşım, eşim... Seni genç yaşta yalnız bırakmak nasıl zor oldu bir bilsen... Ben şehit oldum, sen şehit eşi. Tabutumun başında ağlarken, 'doyamadım sana yiğidim' diyorsun ya, ben sana doydum mu sanıyorsun?

Seni yetim bıraktığım için affet evladım... O küçücük ellerini tutup yanaklarını son bir kez öpmek için neler vermezdim! Kokun burnumda tüterken şehitlik nasipmiş... Seni beni ölü sanma oğlum. Baban kahraman oldu. Kahramanlar asla ölmez...

Kolay mı bırakıp gittim sanıyorsunuz sizi? Hepiniz gözümün önünden geçtiniz...Siz yine de bakmayın cesedimin kan revan içinde kaldığına, ben şimdi cennetteyim... Cennetin en güzel yerinde asker arkadaşlarımla bir orduyuz şimdi.

Milletime söyleyin, bizi Fatihasız bırakmasın... Dilerim başka da kimsenin canı yanmasın...