Bugün sizi mutlu eden kavram ne ise yarın değişebilir. Bu yaşadığınız, şu anki zamandan çok, sizin içinde olduğunuz durumla alakalıdır. Misal; 2 yaşında kucakta oturmanın verdiği mutluluk, 10 yaşına geldiğinizde çikolata yemekle yer değiştirir.


Verdiğim örneğe benzer şekilde, bir araştırmanın haberini okudum. Avrupa'da yapılan bu araştırmada, bi grup insana 70 yıl boyunca belli periyotlarda ‘Gerçek Mutluluk Nedir?’ sorusu yöneltilmiş.. Bu insanlar zengin fakir, siyahi beyaz, güneyli kuzeyli olarak ayrılmamış. Baz alınan tek etken aynı yaşta olmalarıymış. Başlarda soruya verilen cevaplar, kültürel ve ekonomik etkiyle değişiklik gösterse de, zaman geçtikçe verilen cevaplarda benzerlikler görülmüş. En sonunda ise 70 ve üstü yaş grubunun verdiği tek bir cevap ortaya çıkmış. Çoğunluğun verdiği cevap şöyle; “Gerçek mutluluk; bu zamana dek biriktirdiğimiz iyi insanlardır.”


Anlaşılan şu ki; siz ister 100 yıl önce doğmuş olun, ister bin yıl sonra hayata gelin. Sorduğunuz ‘Gerçek Mutluluk Nedir?’ sorusu; yaşadığınız zaman, yer ve mekandan bağımsız cevaplar doğurur. Bu bağımsız cevaplar tamamen insan olmanın getirisi olarak yaşadıklarınızın dile gelmiş halidir.


Zaten kendi hayatımızdaki mutluluk olarak adlettiğimiz değişen kavramları düşünürsek, değişkenliğin tecrübeyle doğru orantılı olduğuna şahitlik edebiliriz. Peki bu soruya şu an sizin cevabınız ne olurdu? Sizi bilmem ama çocuğu olanların ikinci bir ortak cevabı vereceklerine eminim; ‘anne olmak’.


Çünkü ben de gerçek mutluluğun; bana yaşattığı müthiş hislerle ‘annelik’ olduğuna inaniyorum. Verdiğim bu cevap elbette duygusal bir kararın sonucudur. Araştırmaya ve sonunda elde edilen cevaba sonuna kadar saygı duyuyorum. Elbette ‘Gerçek mutluluk nedir?’ sorusu tecrübeyle gerçeğe ulaşabilecek bir cevaba gebe.


Ama bir kez anne olmuşsanız, hayatınıza girecek bütün iyi insanlar, size anneliğin tattırdığı kadar ‘gerçek mutluluğu’ yaşatamaz. Bu yüzden ‘Annelik’ bütün kavramların üstündeki bir mutluluk şeklidir. Bu da yaşla değil annelik tecrübemle sabittir...