Siyaset ve savaş , tarih kitaplarında , Kıbrıs Türk halkının verdiği , çok yönlü yaşam ve bağımsızlık savaşımını veren , başka bir ulus veya halk , gösterilebilir mi ?
Tarih , Kıbrıs Türk Halkından gayri , ayni koşullarda , başka bir halkın , 11 yıl direndiğini ve kazandığını yazdı mı ?
Kendilerini , adanın mutlak hakimi olarak gören karşı unsur , batının da büyük desteği ile , başta Amerika olmak üzere , adanın Yunanistan’a bağlanması için yapılan tüm hesaplarını ve emellerini çökerten Kıbrıs Türk Halkının . Yediden yetmişe kadar , vermiş oldukları mücadele sayesinde mümkün olmuştur .
1974 , Barış Harekatı , bu direniş sayesinde zafere ulaşmıştır .
Her türlü ambargoya karşı , silahlı mücadele vermenin , ne denli zor olduğunu, o yılları yaşayan biri olarak , bizim nesil çok iyi bilmektedir .
Silahla başaramadıklarını , gıda ambargosu uygulamakla , başaracaklarını sandılar .
1964 yılı , Kıbrıs Türk’ü açısından , tarihe siyah harflerle yazılacak , bir yıl olsa gerek .
BM GK’nin desteğini de arkasına alan Rum ve Yunan ikilisi , adada , Türklere kök söktürmek için , her türlü çare ve olanağa baş vurdular .
O yıllar , benim de mevzilerde geçirdiğim yıllardı .
Mücadele ruhumuz ve inancımız , Mustafa Kemal Atatürk’ün , Kurtuluş Savaşı zaferi , hep esin kaynağımız ve direnme gücümüz oldu .
Kafamızda ve yüreğimizdeki cümle , elbet bir gün , olarak hep canlılığını korumuştu .
Bebelerine , ambargo nedeni ile , süt bulamayan annelerin , bebelerini , un çorbası ile doyurdukları hep gözlerimin önünde .
Mücahitlik , o dönemlerde zordu , ki ne zor .
Hele okullu iseniz , bir o kadar daha zor .
Öğleye kadar okul .
Öğle sonrası , sabaha kadar , mevzi nöbeti .
Silah eğitimi ve diğerleri de , günlere sıkıştırılırdı .
Türk semtlerine gelen , Türk ailelerinin , barınmaları için yapılacak göçmen evleri için , kerpiç kesme ameliyesi .
Kerpiçler , kıvama geldikten sonra , göçmen evlerinin yapımına sıra geliyordu .
Yapıcı ustası mücahitler , ev yapımında , biçilmiş kaftanlardı .
Gayrısı . Bunlara çamur ve kerpiç yetiştiren , ırgat mücahitlerdi .
Bir başka bölgede , bir Türk beldesine saldırı olduğu zaman , silah elde , mevzinin mazgal deliğinde soluğu alırdık .
Kızılay’ın , gıda takviyesi , en büyük moral kaynağı idi .
11 yılı , özetle yazmaya çalıştım .
74’e , hiç de kolay gelinmedi .
Mücahit ve Kıbrıs Türk halkının direnci , Mutlu Barış Harekatının kapısını açtı .
O direniş yılları ve 1974‘ de kadar mücahitlik yapanların , mücahitlik hizmetleri , 6 yıldan , 15 yıla kadar dayanmaktadır .
Dünyanın hiç bir ülkesinde , bu kadar süre , silah taşıyan , başka bir halk yoktur .
Şimdi , 50‘ ci yılı kutlama hazırlıkları başladı .
Hala daha , o yıllarda , mevzilerde silah kuşanan , mücahitlerimiz vardır .
TMT’ci , çok az kaldı .
Belki de kalmadı .
Fakat , 11 yıl , bu devletin oluşması için , elde silah , 1974‘ de kadar , mevzide savaşım veren , hayatta olan mücahitlerimiz vardır .
Bunların sayıları , her geçen gün azalmaktadır .
Şehitlerimiz , bu devletin temel taşlarıdır .
Onlara , hiç lafım olmaz .
Zaten , gerekenler , şehitlerimiz için zamanı gelince yapılmakta .
Diyesim o ki :
Bu hayatta kalan ve madalyalarla taltif edilen , bu Gazi Mücahitlerimize .
Bu 50’ ci yılda , hatırlanıp gerekli ilginin gösterilmesi .
Bu ilgi , nasıl mı olur ?
Siyaset kurumu , bunun yolunu bulur .
Kıbrıs Türk’ü , bu günlerde , burnu kanamadan yaşıyorsa , siyasiler o koltuklarda oturuyorsa . Şehitlerimize ve 1974‘ de kadar mevzide direnen , bu Gazi Mücahitlerimize borçludur .
Bu direniş , karşılıksız olmuştur .
Hiçbir , Gazi Mücahidin , bir beklentisi olmamıştır .
Beklentisi , ilgi ve hatırlanmak .