Bazen diyorum ki, evdeki makineler benden daha çok yaşıyor. Kahve makinesi sabah altıda kalkıyor, zımba gibi. Çamaşır makinesi full enerji, üçüncü turu atıyor. Bulaşık makinesi gece sessize alınıyor, bizde öyle. Hepsi planlı programlı. Ben mi? Bekleme modundayım. Birisi “başlat” dese belki silkelenip kalkacağım ama kimse demiyor. Sessizce oturuyorum, kahve kupama bakıyorum. Kupam boş, ben de öyle.

Mutfağın köşesinde bulaşık deterjanına göz kırpıyorum. Her an göreve hazır. Ben hâlâ yükleniyorum.

Günün en verimli anı olarak kahve koyduğum dakikaları gösteriyorum kendime. “Bak,” diyorum, “bugün de boş geçmedi.” Sonra koltuğa geçiyorum, gözüm sehpanın üstündeki tozda. O da gözümde bana bakıyor. Kimin önce harekete geçeceğiyle ilgili sessiz bir gerilim filmi. Genelde toz kazanıyor. Silmek için ayağa kalkacak gibi oluyorum, o sırada çamaşır makinesi ötüyor. Kendinden çok emin. “Ben işimi yaptım, sıra sende,” der gibi. Halbuki sabah ben çalıştırmasaydım hâlâ orada kendi kendine dönüyor olurdu. Şimdi bana görev dağıtıyor, pişkin pişkin.

Ütü yapılacakları katlayıp dolaba koyuyorum bazen. “Kırışıklık da karakterdir,” diyerek. Benimkiler epey karakterli. Ütüyle yıldızım zaten hiç barışmadı. Ama elektrikli süpürgeyle aramızda tam bir gerilim hattı var. Onu fişe taktığım an evdeki her şey bir reaksiyon gösteriyor. Kedi kaçıyor, halı kıvrılıyor, uzatma kablosu dramatik şekilde devriliyor. Ev, sessizce beni protesto ediyor olabilir. Haklılar. Ben de kendime zor dayanıyorum bazen.

Bulaşık makinesini boşaltmak ise günün zirvesi gibi. Raflara tencereleri dizerken, “Aferin bana,” diyorum. Kimse görmüyor ama bir şey tamamlanmış oluyor işte. O küçük zafer duygusu. Bu arada, buzdolabına yanlışlıkla bardak koyduğum da oldu. O gün içsel sistem çökmüştü. Ruhum, çekmecede kaybolmuş olabilir.

Birileri bana da “Durulama bitti” dese, ne güzel olurdu. İçimden bir ışık yansa, “Artık hazırsın,” diye. Ama yok. Ben kendimi elde yıkıyorum. Bazen kısa programda, bazen önyıkamalı. Sonra kurutma için biraz güneşe çıkarıyorum kendimi. Balkona çıkıp öylece duruyorum. Görünürde hareket yok ama sistem çalışıyor. Sessizim. Ama devredeyim. Fark eden olmasa da.